چهل حدیث مهدی موعود
چهل حدیث مهدی موعود
جواد محدثی
ناشر: قم - آستانه مقدسه قم - انتشارات زائر، ۱۳۸۹
فهرست مطالب
پیشگفتار
۱. وعده حتمی خداوند
۲. فضیلت انتظار
۳. سیمای مهدی (عجل الله فرجه)
۴. همنام پیامبر (صلی الله علیه و آله)
۵. از نسل حسین (علیه السلام)
۶. انتظار، برترین عمل
۷. چونان پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله)
۸. منجی امّت
۹. آرزوی دیدار و یاری
۱۰. از اصحاب امام زمان (عجل الله فرجه)
۱۱. استقامت در راه ولایت
۱۲. حضور امام در مراسم حج
۱۳. تکلیف عصر غیبت
۱۴. منتظران صبور
۱۵. عدالت فراگیر
۱۶. حکومت مهدوی
۱۷. رازدار پروردگار
۱۸. امانِ زمینیان
۱۹. موعود تاریخ
۲۰. دوران نعمت
۲۱. خوشا لحظه دیدار
۲۲. برکت وجودی امام عصر (عجل الله فرجه)
۲۳. عصر ظهور
۲۴. امام شناسی
۲۵. دعا برای فرج
۲۶. زمان ظهور
۲۷. تصفیه همگانی
۲۸. دینداری در عصر غیبت
۲۹. حضرت بقیه الله
۳۰. سایه لطف مهدوی
۳۱. میراث دار پیامبران
۳۲. ثبات در عقیده
۳۳. در سیمای جوانان
۳۴. حکومت دین در زمین
۳۵. قم و یاوران قائم (علیه السلام)
۳۶. پاداش انتظار
۳۷. نسیم عدالت
۳۸. در خطّ امام مهدی (علیه السلام)
۳۹. علامت ظهور
۴۰. مقتدای مسیح
منابع
کَلامُکُمْ نُورٌ
سخن شما اهل بیت، نور است.
زیارت جامعه کبیره
بر آستان احادیث اهل بیت، عقل خضوع می کند دل خشوع می یابد و روح سیراب می شود. احادیث نورانی ائمه اطهار، منشوری است که حکمت های قدسی و معارف ناب الهی را بر دل ها و عقل ها می تاباند. گلشنی روح پرور و گنجینه ای گرانبها و سرمایه ای پایان ناپذیر است.
امام باقر (علیه السلام) فرمود:
شَرِّقا أوْ غَرِّبا، فَلا تَجِدانِ علما صحیحا اِلاّ شیئا خَرَجَ مِنْ عِندِنا اهلِ البیت(۱)؛
به شرق و غرب جهان بروید، هیچ دانش صحیحی نخواهید یافت، مگر آن که از ما خاندان پیامبر صادر شده است.
همواره مدیون راویان، محدّثان و عالمان گذشته شیعه ایم که با دقّت و درایت و مسئولیت شناسی، سخنان نورانی، پیشوایان معصوم را ثبت و ضبط کرده و به عنوان «میراث اهل بیت» به نسل های بعدی سپرده اند.
احادیث اهل بیت (علیهم السلام) آنگونه که خودشان فرموده اند، «نور» است.
مجموعه های حدیثی، دانشکده های صامت امّا جاویدان امامان شیعه است که بشریّت را آموزش غیر حضوری می دهد و خرسندیم که ما میراث دار این علوم و معارفیم. برای پیمودن راه صحیح زندگی و رهایی از حیرت ها و ضلالت ها و کج راه ها، نیازمند این احادیثیم که «چراغ راه» و هدایت گر اندیشه ها و صفابخش دل ها و جان ها است.
روایات پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت او، هم در عرصه مباحث اعتقادی برای ما «حجّت» است، هم در قلمرو فقه و تبیین احکام شرع و حلال و حرام الهی سند و پشتوانه است، هم در موضوعات اخلاقی، تربیتی، تهذیب نفس، پند و موعظه، سرشار از حکمت و بینش و هدایت است و اگر مردم با احادیث نورانی خاندان عصمت و طهارت آشنا شوند، دل در گرو محبت و اطاعت آنان می نهند، همانگونه که حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: اِنَّ النّاسَ لو عَلِموا مَحاسِنَ کلامِنا لاَتَّبَعُونا(۲)؛
اگر مردم خوبی ها و زیبایی های سخن ما را بدانند، از ما پیروی می کنند.
براین اساس، آموختن، نوشتن، بیان، نشر، شرح و تبیین، حفظ و تعلّم احادیث اهل بیت، کاری است ارزشمند و در راستای حفظ و گسترش فرهنگ اهل بیت (علیهم السلام).
کتب حدیثی شیعه، همچون دریایی عمیق و موّاج پر از گهرهای نفیس است. برای بهره گیری از ذخایر این اقیانوس ژرف و پرگهر، باید به غوّاصی در دل آن پرداخت و لؤلؤ و مرجان هایی به دست آورد و به نسل امروز و مشتاقان عرضه کرد.
«چهل حدیث نویسی»، یکی از گام های ارزشمند در نشر و تشریح احادیث عترت پاک نبوی است که عالمان از دیرباز به آن مبادرت می ورزیدند و جامعه را از معنویّت آثار اهل بیت بهره مند می ساختند. اینکه امامان فرموده اند: هر کس چهل حدیث از احادیث ما را حفظ کند، در روز قیامت فقیه و دین شناس برانگیخته می شود، هم پشتوانه چنین حرکت علمی و فرهنگی است، هم ما را به ضرورت حفظ احادیث آنان آگاه می کند. چه حفظ به معنای حافظه سپردن باشد، چه ثبت و ضبط و جلوگیری از فراموش شدن و از بین رفتن باشد و چه به معنای حفظ در عمل. به هر حال، تشویقی است برای رویکرد به معارف اهل بیت که در کلمات نورانی آنان نهفته است.
امروز، نیاز جامعه به آشنایی با فرهنگ ناب اهل بیت، بیش از هر زمان احساس می شود. عطش و استقبالی هم که مردم از خود نشان می دهند، ضرورت ارائه و عرضه کلمات خاندان عصت را در قالبی روان، سهل الوصول و متناسب با اقشار مختلف علاقه مند، روشن تر نشان می دهد و به همین دلیل، مراکز و مؤسّسات و اشخاصی به نشر «چهل حدیث» می پردازند.
آستانه مقدسه حضرت معصومه علیهاالسلام نیز به عنوان یک حرکت فرهنگی در راه نشر احادیث پیشوایان دین و ترویج معارف عترت، اقدام به چاپ این سلسله از چهل حدیث های موضوعی کرده است. موضوعات، ابتدا در کمیته ای تعیین، سپس به محققان و مؤلفان سفارش داده شده تا به گردآوری و تدوین چهل حدیث پیرامون موضوعات برگزیده بپردازند. سعی شده است اغلب موضوعات، اخلاقی، تربیتی، کاربردی و معارفی باشد. تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
امّا جزوه حاضر.....
اعتقاد به «مهدی موعود» و امید به ظهور منجی و انتظار آمدن مردی از تبار رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در آخر الزمان، از باورهای ماست.
مشخّصات آن نجات بخش، به طور روشن در روایات ما آمده است و پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) و امامان معصوم نوید آمدنش را داده اند و «انتظار فرج» را از برترین عبادت ها شمرده اند.
امام دوازدهم شیعه، حضرت مهدی، حجه بن الحسن (علیه السلام) همان پیشوایی است که بشارت آمدنش چه در ادیان گذشته، چه در متون اسلامی داده شده و روزی که به امر خداوند ظهور کند و دوران غیبت به سر آید، فصلی نورانی و روزی آفتابی برای بشریت است که تشنه عدالت اند و چشم انتظار پایان سلطه ستمگران بر جهان.
احادیث بسیاری درباره نسب آن امام غایب و مشخصّات مهدی موعود و فضیلت انتظار و دعوت به زمینه سازی برای آمدنش و کسب شایستگی برای یاری او و مشارکت در حکومت عدل جهانی رسیده است و امیدواریم که با مشیّت الهی، زمینه های ظهور و حضورش فراهم آید و ما توفیق یاری او را داشته باشیم و از برکات وجودی اش بهره مند شویم.
مجموعه حاضر، چهل حدیث برگزیده درباره موضوع مهدویت و وجود امام عصر (علیه السلام) و وظیفه منتظران و ویژگی های دولت مهدوی است که زحمت گردآوری و تدوین آن بر دوش حجت الاسلام و المسلمین استاد جواد محدثی بوده که بدین وسیله از ایشان تقدیر می شود.
به امید تعجیل در ظهور حضرت ولی عصر (علیه السلام) و پایان دوران غیبت و به ثمر نشستنِ نهالِ انتظار منتظران که چشم به راه صبح روشن دولت مهدوی اند.
انتشارات زائر
آستانه مقدسه حضرت معصومه (علیها السلام)
۱. وعده حتمی خداوند:
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
مَعاشِرَ النّاسِ! أبْشِرُوا بِالْفَرَجِ، فإنَّ وَعْدَ الله حَقٌّ لا یُخْلَفُ وَ قَضاؤهُ لا یُرَدُّ؛
ای مردم! مژده باد به فرج! همانا وعده الهی راست و تخلّف ناپذیر است و تقدیر الهی برنمی گردد(۳).
ای شب زدگان خفته بیدار شوید خورشید دل، از مشرق جان می آید
در گلشن شعله سربداران شهید گفتند که صاحب الزمان می آید
۲. فضیلت انتظار:
امام امیرمؤمنان علی (علیه السلام):
اَلْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنا کَالمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فی سبیلِ اللهِ؛
آنکه منتظر امر (فَرَج) ماست، مانند کسی است که در راه خدا در خونش تپیده باشد(۴).
گر دیده ام ندید رخ دلربای تو * * * دل پر زند به سینه من در هوای تو
خواهم که جای پای تو را بوسه ها زنم * * * در حیرتم که هست کجا جای پای تو
۳. سیمای مهدی (علیه السلام):
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
اَلْمَهْدِیُّ رَجُلٌ مِنْ وُلْدی، وَجْهُهُ کَالکوکَبِ الدُّرّی؛
مهدی (علیه السلام) مردی از خاندان و فرزندان من است، چهره اش همچون ستاره درخشان است(۵).
ما حلقه اگر بر در مقصود زدیم از بندگی حضرت معبود زدیم
این الفتِ ما به دوست، امروزی نیست یک عمر دم از مهدی موعود زدیم
۴. همنام پیامبر:
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
لا تَقُومُ السّاعَهُ حتّی یَلِیَ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بیتی یُواطِیء إسْمُهُ اِسْمی؛
قیامت برپا نخواهد شد، تا آنکه مردی از خاندان من به حکومت برسد که همنام من است(۶).
بشکست اگر دل من به فدای چشم مستت سر خُمِّ میْ سلامت، شکند اگر سبویی
۵. از نسل حسین (علیه السلام):
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
لا تَذْهَبُ الدُّنْیا حَتّی یَقُومَ بِأَمْرِ اُمّتی رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ الحُسَیْنِ، یَمْلأَها عَدلاً کما مُلِئَتْ ظُلما وَجَوْرا؛
دنیا به آخر نمی رسد، تا آنکه مردی از فرزندان حسین (علیه السلام)، امر امّت را به دست می گیرد و جهان را پر از عدل و داد می کند، آنگونه که پر از جور و ستم شده باشد(۷).
ای حجت حق، پرده ز رخسار برافکن کز هجر تو ما پیرهن صبر دریدیم
۶. انتظار، برترین عمل:
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
اَفْضَلُ اَعْمالِ اُمَّتی اِنْتِظارُ الْفَرَجِ مِنَ الله عزَّوَجَلَّ؛
برترین اعمال امّت من، انتظار فرج و گشایش از سوی خدای متعال است(۸).
طلوع می کند آن آفتاب پنهانی ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی
تویی بهانه آن ابرها که می گریند بیا که صاف شود این هوای بارانی
۷. چونان پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله):
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
القائِمُ مِنْ وُلدی، إسمُهُ إسمی وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتی وَ شَمائِلُهُ شَمائلی و سُنَّتُهُ سُنَّتی؛
«قائم» از فرزندان من است، نامش نام من، کنیه اش کنیه من، شمایل و سیمایش سیمای من و سنت و روش او سنّت من است(۹).
ای مشرقی تر از دل خورشید، نور تو کی می رسد سپیده سرخ ظهور تو؟
۸. منجی امّت:
امام امیرمؤمنان علی (علیه السلام):
وَ بِمَهدِیّنا تَنْقَطِعُ الْحُجَجُ، خاتِمَهُ الأئِمَّهِ وَ مُنْقِذُ الاُمَّهِ وَ غایَهُ النُّورِ وَ مَصْدَرُ الأُمُورِ؛
با مهدی (علیه السلام)، حجت ها گسسته و تمام می شود. اوست پایان بخش امامان و نجات بخش امّت و نهایت نور و روشنی و سر رشته امور(۱۰).
همه جا پر زجلوه رخ توست در نهان بودنت، هویدایی
عالَمی بهر دیدنت بی تاب از چه از پرده در نمی آیی؟
۹. آرزوی دیدار و یاری:
امام باقر (علیه السلام):
اَلْقائِلُ مِنْکُمْ «اِنْ اَدْرَکْتُ القائِمَ مِنْ آلِ مُحَمّدٍ نَصَرْتُهُ» کَالمُقارِعِ مَعَهُ بِسَیْفِهِ؛
هر که از شما بگوید: «اگر قائم آل محمد را دریابم، یاری اش می کنم»، همچون کسی است که با شمشیرش در رکاب او جهاد می کند(۱۱).
آدینه و صبح و ندبه خوانی تا چند؟ لب بستن و این سنگ پرانی تا چند
یک عمر سؤالِ بی جوابیم، بیا تا کیْ پسِ این پرده بمانی، تا چند؟
۱۰. از اصحاب امام زمان (علیه السلام):
امام صادق (علیه السلام):
مَنْ سَرَّ اَنْ یَکُونَ مِنْ اَصحابِ القائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَلْیَعْمَلْ بِالوَرَعِ وَ مَحاسِنِ الأخلاقِ؛
هر کس خوش دارد که از یاران امام زمان (علیه السلام) باشد، پس باید منتظر باشد و با پارسایی و اخلاق نیک عمل کند(۱۲).
ای شب زدگان خفته، بیدار شوید خورشید دل از مشرق جان می آید
۱۱.استقامت در راه ولایت:
امام سجاد (علیه السلام):
مَنْ ثَبَتَ عَلی وِلایَتِنا فی غَیْبَهِ قائِمنِا اَعْطاهُ الله اَجْرَ اَلْفِ شَهیدٍ مِثْلَ شُهَداءِ بَدْرٍ وَ اُحُدٍ؛
کسی که در دوران غیبت قائم ما، بر ولایت ما ثابت و استوار بماند، خداوند پاداش هزار شهید همچون شهدای بدر و اُحُد به او عطا می کند(۱۳).
بیمار هجر را که رسیده است جان به لب تنها وصال یوسف زهرا دوای اوست
۱۲.حضور امام در موسم حج:
امام صادق (علیه السلام):
یَفْقِدُ النّاسُ إمامَهُم، یَشْهَدُ المَوْسِمَ، یَراهُمْ وَلا یَرَونَهُ؛
مردم امامشان را از دست می دهند (و دچار غیبت او می شوند) او در موسم حج حضور می یابد، مردم را می بیند، ولی مردم او را نمی بینند(۱۴).
هم نهان و هم پیدا، در مَثل چو خورشیدی گرچه از نظر چندی است زیر ابر پنهانی
۱۳. تکلیف عصر غیبت:
امام کاظم (علیه السلام):
طُوبی لِشیعَتِنا، اَلْمُتَمَسِّکینَ بِحَبْلِنا فی غَیْبَهِ قائِمْنِا؛
خوشا به حال آن شیعیان ما که در عصر غیبت قائم ما، به ریسمان ولایت ما چنگ بزنند(۱۵).
این دیده نیست قابل دیدار روی تو چشمی دگر بده که تماشا کنم تو را
۱۴. منتظران صبور:
امام صادق (علیه السلام):
اِنَّ مَنْ إنْتَظَرَ اَمْرَنا وَ صَبَرَ عَلی ما یَری مِنَ الأذی وَ الخَوْفِ هُوَ غَدا فی زُمْرَتِنا؛
کسی که منتظر فرج ما باشد و بر آزار و ترسی که می بیند شکیبایی ورزد، فردا در گروه و زمره ما خواهد بود(۱۶).
مردی تبر بر دوش، از کعبه می آید مردی که پیموده است، یک راه طولانی
وقتی که او آمد، آیینه باید شد تا گل کند در ما، خورشید پنهانی
۱۵. عدالت فراگیر:
امام باقر (علیه السلام):
إذا ظَهَرَ القائِمُ یُسَوّی بَیْنَ النّاسِ حَتّی لا تَری مُحتاجا إلَی الزَّکاهِ؛
آنگاه که حضرت قائم (علیه السلام) ظهور کند، بین مردم مساوات و عدالت برقرار می کند، آنگونه که هیچ محتاج به زکاتی را مشاهده نمی کنی(۱۷).
به دیرپایی شب های انتظار قسم کبوتر دلم ای نازنین، هوایی توست
خدا کند تو بیایی و صبح سر بزند سپیده منتظر نور کبریایی توست
۱۶. حکومت مهدوی:
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
عَلامَهُ المَهدیِّ اَنْ یَکُونَ شدیدا عَلَی العُمّالِ، جَوادا بِالمالِ، رحیما بِالمَساکینِ؛
نشانه مهدی (علیه السلام) آن است که بر کارگزاران سخت گیر، نسبت به مال بخشنده و نسبت به تهیدستان، مهربان است(۱۸).
مهدی! ای روشنگر راه خدا چون بیایی جسم را جان می کنی
می فشانی نوری از درک حضور ظلمت ما را چراغان می کنی
۱۷. راز دار پروردگار:
امام امیرمؤمنان علی (علیه السلام):
ألا اِنَّهُ وَلیُّ الله فی اَرْضِهِ وَ حُکْمُهُ فی خَلْقِهِ وَ اَمینُهُ فی سِرِّهِ وَ عَلانِیَّتِهِ؛
آگاه باشید که او (مهدی (علیه السلام)) جانشین و ولیّ خدا در زمین و حکم خدا در میان مردم و امین او در آشکار و نهان است(۱۹).
ای آفتاب برج ولا، وقت آن نشد کانوار خود عیان کنی از مشرق حجاز؟
ای صبح روشن ازلی، کو دمیدنت؟ مهجور را کم است صبوری و شب دراز
۱۸. امان زمینیان:
امام مهدی (علیه السلام):
اِنّی اَمانٌ لاَهْلِ الأرضِ، کَما اَنَّ النُّجومَ اَمانٌ لاَهْلِ السَّماءِ؛
به درستی که من امان برای اهل زمینم، آنگونه که ستارگان برای اهل آسمان امانند(۲۰).
گفتم که روی ماهت، از من چرا نهان است؟ گفتا تو خود حجابی، ورنه رخم عیان است
گفتم که از که پرسم، جانا نشان کویت؟ گفتا نشان چه پرسی؟ آن کوی بی نشان است
۱۹. موعود تاریخ:
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدَّهْرِ إلاّ یَومٌ لَبَعَثَ الله رَجُلاً مِنْ اَهلِ بَیتی یَملاَءُها عَدْلاً؛
حتی اگر جز یک روز از روزگاز باقی نمانده باشد، خداوند مردی از خاندان من برخواهد انگیخت، تا زمین را پر از عدل و داد کند(۲۱).
دل ها ز طول غیبت آن شه ملول گشت بزداید آنکه از دل ما زنگ غم، کجاست؟
۲۰. دوران نعمت:
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
تَتَنَعَّمُ اُمّتی فی زَمَنِ المَهدیِّ نِعْمَهً لَمْ یُنْعَمُوا مِثْلَها قَطُّ؛
امّت من در زمان ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) به نعمت هایی دسترسی پیدا می کنند که در هیچ زمانی به آن نرسیده اند(۲۲).
خواهی آمد ای سوار سبزپوش لحظه هایم را بهاری می کنی
با نگاه خویش در متن زمین عشق را هر لحظه جاری می کنی
۲۱. خوشا لحظه دیدار:
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
طُوبی لِمَنْ لَقِیَهُ، وَ طُوبی لِمَنْ اَحَبَّهُ وَ طُوبی لِمَنْ قالَ بِهِ؛
خوشا به حال کسی که مهدی (علیه السلام) را ببیند، و خوشا به حال کسی که او را دوست بدارد و خوشا به حال کسی که به او اعتقاد داشته باشد(۲۳).
اگر چه حُسن فروشان به جلوه آمده اند کسی به حسن و ملاحت، به یار ما نرسد
۲۲. برکت وجودی امام عصر (علیه السلام):
امام سجاد (علیه السلام):
اِذا قامَ قائمُنا اَذْهَبَ الله عَنْ شیعَتِنا العاهَهَ؛
هنگامی که قائم ما قیام کند، خداوند، آفتِ (تفرقه) را از شیعیان ما می زداید(۲۴).
عکس تو را به صفحه پندار می کشم عمری بود که حسرت دیدار می کشم
با هر نفس که می گذرد در فراق تو آه از خلال سینه تبدار می کشم
۲۳. عصر ظهور:
امام صادق (علیه السلام):
اِنَّ قائِمَنا إذا قامَ مَدَّ الله لِشیعَتِنا فی اَسْماعِهِمْ وَ اَبْصارِهِمْ، حتّی لا یَکُونَ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ القائِم بَریدٌ، یُکَلِّمُهُمْ فَیَسْمَعُونَ وَ یَنْظُرونَ إلیهِ وَ هُوَ فی مَکانِهِ؛
قائم ما چون قیام کند، خداوند نیروی گوش و چشم شیعیان ما را می افزاید، تا آنجا که میان آنان و حضرت قائم (علیه السلام)، قاصدی نخواهد بود، او با آنان حرف می زند و سخن او را می شنوند و به او می نگرند، در حالی که حضرت در جای خویش است(۲۵).
چهره بگشای که رخسار تو دیدن دارد سخن از لعل تو ای دوست شنیدن دارد
۲۴. امام شناسی:
امام صادق (علیه السلام):
اِعْرِفْ اِمامَکَ، فَاِنَّکَ اِذا عَرَفْتَهُ لَمْ یَضُرَّکَ تَقَدَّمَ هذا الأمْرُ اَوْ تَأَخَّرَ؛
امام خودت را بشناس، هر گاه امام خویش را شناختی، چه ظهور زودتر اتفاق بیفتد یا دیرتر، به تو زیانی نمی رساند(۲۶).
نگاه منتظران عاشقانه می خواند که آفتاب شب انتظار در راه است
کسی که با نفس آفتابی اش دارد سرِ شکستنِ شب های تار، در راه است
۲۵. دعا برای فرج:
امام مهدی (علیه السلام):
أَکْثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعجیلِ الفَرَجِ، فَإنَّ ذلِکَ فَرَجُکُمْ؛
برای تعجیل فرج، بسیار دعا کنید، زیرا همین موجب فرج و گشایش شماست(۲۷).
اهل ولا، چه روی به سوی خدا کنند اوّل به جان گمشده خود دعا کنند
۲۶. زمان ظهور:
امام زمان (علیه السلام) در یکی از توقیعات خود فرموده است:
وَ اَمّا ظُهُورُ الفَرَجِ فإنَّهُ اِلَی الله و کَذِبَ الوَقّاتُونَ؛
امّا ظهور فرج و گشایش، مربوط به خدا و اذن اوست و تعیین کنندگان وقت دروغ می گویند(۲۸).
تا به کی وصف تو را گفتن و روی تو ندیدن پرده بردار ز سیما، بأبی اَنتَ و اُمّی
۲۷. تصفیه همگانی:
امام باقر (علیه السلام):
هَیْهاتَ هَیْهاتَ! لا یَکُونُ فَرَجُنا حَتّی تُغَرْبَلُوا ثُمَّ تُغْرَبَلُوا؛
هیهات، هیهات! فرج ما نخواهد رسید، تا آنکه شما غربال و تصفیه شوید، باز هم تصفیه شوید(۲۹).
از ما جمال خویش مپوشان، که گفته اند اهل نظر معامله با آشنا کنند
۲۸. دینداری در عصر غیبت:
امام صادق (علیه السلام):
اِنَّ لِصاحِبِ هذا الأمرِ غیبَهٌ، فَلْیَتِّقِ الله عَبْدٌ وَلْیَتَمَسَّکْ بِدینِهِ؛
صاحب این امر (مصلح جهانی و قائم) غیبتی دارد. بنده باید از خدا پروا کند و (در عصر غیبت) دین خود را محکم نگه دارد(۳۰).
به امیدی که ببینم رخ زیبای تو را می نشینم همه شب بر سر راهت، ای دوست
۲۹. حضرت بقیّه الله:
امام مهدی (علیه السلام):
اَنا بَقیَّهُ الله فِی اَرْضِهِ و خَلیفَتُهُ و حُجَّتُهُ عَلَیْکُمْ؛
من باقی مانده و ذخیره خداوند و جانشین او در زمین خدا و حجّت او بر شمایم(۳۱).
بیا که از نَفَست صد بهار گل بدمد بیا که سبزه بروید دوباره بر لب جوی
۳۰. سایه لطف مهدوی:
امام زمان (علیه السلام):
اِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُم وَ لا ناسینَ لِذِکْرِکُمْ؛
ما از رسیدگی و مراقبت از شما غافل نیستیم و یاد شما را فراموش نمی کنیم(۳۲).
صد بار اگر بمیرم و خاک شوم باز آرزوی درک حضورش دارم
۳۱. میراث دار پیامبران:
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
مِنّا مَهدِیُّ هذِهِ الاُمَّهِ، لَهُ هَیْبَهُ مُوسی وَ بَهاءُ عیسی وَ حُکْمُ داوُدَ وَ صَبْرُ اَیُّوبَ؛
مهدی این امّت از ماست، او هیبت و شکوه موسی، جلوه و درخشندگی عیسی، حکم داود و صبر ایّوب را داراست(۳۳).
اگر راز دلم گویم، حدیثش را تو می دانی مرا از لطف خود هر دم به بزم خویش می خوانی
خلیلی، یوسفی، نوحی، سلیمانی، نمی دانم دم پاک مسیحا و کفِ موسی بن عمرانی
۳۲. ثبات در عقیده:
امام امیرمؤمنان علی (علیه السلام):
لا یَثْبُتُ عَلی إمامَتِهِ اِلاّ مَنْ قَوِیَ یَقینُهُ وَصَحَّتْ مَعْرِفَتُهُ؛
براعتقاد به امامت او (مهدی (علیه السلام)) ثابت و استوار نمی ماند، مگر آنکه یقینش قوی و معرفتش درست باشد(۳۴).
امروز امیر الأمرا، جز تو کسی نیست بر ناله دل، غیر تو فریاد رسی نیست
۳۳. در سیمای جوانان:
امام صادق (علیه السلام):
اِنَّ مِنْ اَعْظَمِ البَلیَّهِ اَنْ یَخْرُجَ إِلَیْهِمْ صاحِبُهُمْ شابّا وَهُمْ یَحْسَبُونَهُ شَیْخا کبیرا؛
از بزرگ ترین آزمون ها آن است که پیشوایشان خروج و ظهور می کند به صورت جوان، در حالی که آنان می پندارند او پیر و سالخورده است(۳۵).
نه همین چشم به راه تو مسلمانانند عالمی را نگران کرده ای از غیبت خویش
۳۴. حکومت دین در زمین:
امام صادق (علیه السلام):
إذا قامَ القائِمُ لا یَبْقَی أرْضٌ اِلاّ نُودِیَ فیها شَهادَهُ اَنْ لا إلهَ إلاّ الله وَ اَنَّ مُحَمَّدا رَسُولُ الله؛
هرگاه قائم (علیه السلام) قیام کند، هیچ سرزمینی باقی نمی ماند مگر آنکه ندای توحید پروردگار و رسالتِ حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) در آن طنین انداز می شود(۳۶).
روزی که ز چهره پرده بردارد آن آینه محمّدی آیین
آن روز تمام تلخکامی ها در کام جهانیان شود شیرین
۳۵. قم و یاوران قائم (علیه السلام):
امام صادق (علیه السلام):
اِنَّما سُمِّیَ قُم، لاِءنّ أهْلَهُ یَجْتَمِعُونَ مَعَ قائِم آلِ محمّدٍ (صلی الله علیه و آله)؛
قم را از آن رو قم نامیده اند، که مردم آن بر گرد قائم آل محمد تجمّع می کنند(۳۷).
بر آن بهشت مجسّم، دلی که ره برده است درِ مشاهده بر منظرِ دگر بسته است
۳۶. پاداش انتظار:
امام باقر (علیه السلام):
وَاعْلَمُوا اَنَّ المُنْتَظِرَ لِهذا الأمرِ لَهُ مِثْلُ اَجْرِ الصّائِمِ القائِمِ؛
و بدانید انتظار کشنده این امر (فرج) پاداشی چون پاداش روزه دار و به نماز ایستاده دارد(۳۸).
به یازده خُمِ می، گرچه دست ما نرسید بریز باده که یک خُم هنوز سربسته است
۳۷. نسیم عدالت:
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
اَما وَالله لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیوتِهِم کَما یَدْخُلُ الحَرُّ وَ القَرُّ؛
به خدا سوگند، عدالت حضرت مهدی (علیه السلام) در درون خانه های مردم وارد می شود، همان گونه که گرما و سرما وارد می شود(۳۹).
برای آمدنت انتظار کافی نیست برای سبز شدن، یک بهار کافی نیست
نشسته چشم به راه تو ذوالفقار، ار چند برای دست تو یک ذوالفقار کافی نیست
۳۸. در خط امام مهدی (علیه السلام):
رسول خدا (صلی الله علیه و آله):
طُوبی لِمَنْ اَدْرَکَ قائِمَ اَهْلِ بَیْتی وَ هُوَ مُقْتَدٍ بِهِ قَبْلَ قِیامِهِ؛
خوشا به حال کسی که قائم اهل بیت مرا درک کند و پیش از قیام او، به او اقتدا نماید(۴۰).
جمالت را در این عالم اگر تمثیل بگذارند تو تفسیر تمام آیه های لوح پنهانی
بیا ای مهر بی همتا، لوای نور برپا کن تو غمخوار تمام بی پناهان و ضعیفان
۳۹. علامت ظهور:
امام مهدی (علیه السلام):
عَلامَهُ ظُهورِ أمری کَثْرَهُ الهَرْجِ وَ المَرْجِ وَالْفِتَنِ؛
نشانه ظهور امر من، بسیاریِ هرج و مرج و آشوب هاست(۴۱).
ای دل منتظر و خسته کنارم بنشین منتظر باش که از راه، سواری برسد
۴۰. مقتدای مسیح:
امام صادق (علیه السلام):
یَنْزِلُ رُوحُ الله عیسی بنُ مَریمَ (علیه السلام) فَیُصَلّی خَلْفَهُ وَ تَشْرِقُ الأرضُ بِنُورِ رَبِّها؛
حضرت عیسی (علیه السلام) از آسمان فرود می آید و پشت سر آن حضرت نماز می خواند و زمین با فروغ پروردگار روشن می گردد(۴۲).
دیده خلقی همه در انتظار کز پس این پرده شوی آشکار
محتجب از خلق جهان تا به کی؟ در پس این پرده نهان تا به کی؟
۱. بحار الانوار، علامه محمد باقر مجلسی، مؤسسه الوفاء، بیروت.
۲.الخصال، شیخ صدوق، دفتر انتشارات اسلامی، قم.
۳. الغیبه، محمد بن ابراهیم نعمانی، مؤسسه الأعلمی، بیروت.
۴. الکافی، محمد بن یعقوب کلینی، دار الکتب الاسلامیه، تهران.
۵. کمال الدین، شیخ صدوق، دفتر انتشارات اسلامی، قم.
۶. کنز العمّال، علاء الدین علیّ الهندی، مؤسسه الرّساله، بیروت.
۷. المحاسن، ابی جعفر محمد البرقی، دار الکتب اسلامیه، قم.
۸. المعجم الأوسط، سلیمان بن احمد طبرانی، المعارف، ریاض.
۹. منتخب الأثر، لطف الله صافی گلپایگانی، مکتبه الداوری، قم.
۱۰. موسوعه احادیث الامام المهدی، علی الکورانی، بنیاد معارف اسلامی، قم.
۱۱. النجم الثّاقب، میرزا حسین نوری طبرسی، انتشارات مسجد جمکران، قم.
پاورقی:
-----------------
(۱) الکافی، کلینی، ج۱، ص۳۹۹.
(۲) بحار الانوار: ج۲، ص۳۰، ح۱۳.
(۳) منتخب الأثر، ص۱۵۵.
(۴) کمال الدّین، ص۶۴۵.
(۵) کنز العمّال، حدیث ۳۸۶۶۶.
(۶) کنز العمّال، حدیث ۳۸۶۹۲.
(۷) بحار الانوار، ج۵۱، ص۶۶.
(۸) کمال الدین، ص۶۴۴.
(۹) منتخب الأثر، ص۱۸۳.
(۱۰) مروج الذهب، ج۱، ص۳۳.
(۱۱) المحاسن، ج۱، ص۱۷۳.
(۱۲) بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۴۰.
(۱۳) بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۵۲.
(۱۴) الغیبه، ص۱۷۵.
(۱۵) کمال الدین، ج۲، ص۳۶۱.
(۱۶) الکافی، ج۸، ص۳۷.
(۱۷) بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۹۰.
(۱۸) موسوعه احادیث الامام المهدی، ج۱، ص۲۴۶.
(۱۹) نجم الثاقب، ص۱۱۸.
(۲۰) کمال الدین، ص۴۸۵.
(۲۱) الغیبه، ص۴۶.
(۲۲) معجم الاوسط، ج۵، ص۳۱۱.
(۲۳) بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۹.
(۲۴) خصال، ج۲، ص۵۴۱.
(۲۵) بحار الانوار، ج۲، ص۳۳۶.
(۲۶) بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۴۱.
(۲۷) کمال الدین، ص۴۸۵.
(۲۸) بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۸۱.
(۲۹) منتخب الأثر، ص۳۱۵.
(۳۰) بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۱۱.
(۳۱) کمال الدین، ص۳۳۱.
(۳۲) بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۷۵.
(۳۳) بحار الانوار، ج۳۲، ص۳۰۳.
(۳۴) کمال الدین، ص۳۲۴.
(۳۵) بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۸۷.
(۳۶) بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۴۰.
(۳۷) بحار الانوار، ج۶۰، ص۲۱۶.
(۳۸) کافی، ج۲، ص۲۲۲.
(۳۹) بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۶۲.
(۴۰) بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۲۹.
(۴۱) بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۲۰.
(۴۲) کمال الدین، ص۳۴۵.
