پیامک مهدویت و انتظار

پیامک مهدویت و انتظار

ابوالقاسم داوودی نژاد
ناشر: قم - مسجد مقدس جمکران ۱۳۸۸

فهرست

پیشگفتار
تقدیم به:
رسول خدا (صلی الله علیه وآله):
حضرت علی (علیه السلام):
امام حسن (علیه السلام):
امام حسین (علیه السلام):
امام سجاد (علیه السلام):
امام باقر(علیه السلام):
امام صادق (علیه السلام):
امام کاظم (علیه السلام):
امام رضا (علیه السلام):
امام جواد (علیه السلام):
امام هادی (علیه السلام):
امام حسن عسکری (علیه السلام):
امام مهدی (علیه السلام):
جمله از بزرگان، دعا و زیارت پیرامون امام زمان (علیه السلام)
زیارات:
احادیث:
بزرگان:
۳۱۳ بیت شعر درباره امام زمان (علیه السلام)

پیشگفتار

در این روزگار این مهم بر کسی پوشیده نیست که پیامک و ارسال پیامک به یک موضوع روزمره مردم خصوصاً نوجوانان و جوانان در تمامی مقاطع سنی و تمامی مناسبت های تبدیل گردیده است.
بدین دلیل بنده حقیر با توکل بر خداوند سبحان و توسل به اهل بیت عصمت و طهارت خصوصاً حضرت بقیه الله الاعظم (عجّل الله فرجه) اقدام به جمع آوری تعداد ۳۱۳ حدیث، ۳۱۳ دعا، زیارت و جملات بزرگان و ۳۱۳ تک بیتی در خصوص موضوع بسیار مهم و حیاتی امام عصر(عجّل الله فرجه)، انتظار و وظایف منتظران و... نمودم که ان شاء الله مورد قبول خداوند سبحان و صاحب الامر (عجّل الله فرجه) واقع گردد.

داودی نژاد

تقدیم به:
ساحت مقدّس حضرت ولی عصر، قطب عالم امکان، حضرت بقیه الله الاعظم (روحی و ارواحنا لتراب مقدمه الفداء)
۳۱۳ حدیث در مورد حضرت مهدی (علیه السلام) انتظار، وظایف منتظران، غیبت، و...
رسول خدا (صلی الله علیه وآله):
۱. هر کس بمیرد در حالی که امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است. بحار الانوار
۲. خوشا به حال صابرین در غیبت او؛ آنان کسانی هستند که خداوند در قرآن چنین توصیفشان کرده: (و کسانی که به غیب ایمان می آورند). بحار الانوار
۳. خوشا به حال آن که حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) را ببیند و خوشا به حال آن که او را دوست بدارد و خوشا به حال آن که امامت او را باور داشته باشد. بحار الانوار
۴. خداوند به وسیله حضرت مهدی (علیه السلام) این امت را، پس از آن که تباه شده اند، اصلاح می کند. بحار الانوار
۵. شما را به قیام حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) مژده می دهم، دل های بندگان خدا را از عبادت لبریز می نماید. بحار الانوار
۶. مردمی از مشرق زمین (ایران) به پا می خیزند و برای حکومت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) زمینه سازی می کنند. بحار الانوار
۷. در آخر الزمان گروهی معصیت می کنند و می گویند خدا سبب آن شده؛ کسی که اینها را رد کند، مانند کسی است که در راه خدا شمشیر کشیده است. بحار الانوار
۸. مسجدهای آن زمان (آخر الزمان) آباد و زیباست؛ ولی از هدایت و ارشاد در آن خبری نیست. بحار الانوار
۹. یا علی! می دانی چرا مردان خالص و کامل و صالح روی زمین، ابدال شدند؟ چون سخاوتمندانه از سر سفره دنیا برخاستند. بحار الانوار
۱۰. والاترین مردم از نظر یقین، قومی هستند در آخر الزمان که پیامبر (صلی الله علیه وآله) را درک نکرده اند و حجّت خدا از آنها مخفی شده؛ آنها به مرکب سیاه روی کاغذ سفید (قرآن) ایمان آورده اند. وسایل الشیعه
۱۱. خداوند به وسیله امام زمان (علیه السلام) بدعت ها را نابود می سازد و گمراهی ها را از بین می برد و سنّت ها را زنده می کند. اصول کافی
۱۲. سوگند به خداوندی که مرا به حق برانگیخت، آنان که در عهد غیبت بر ایمان و اعتقاد به او ثابت می مانند، از کبریت احمر کمتر خواهند بود. اعلام الوری
۱۳. پدر و مادرم فدای او (حضرت مهدی (علیه السلام)) باد، او همنام من و شبیه من است. صحیفه مهدیه
۱۴. یاران حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) با آیات قرآن چشمشان روشن می شود؛ و تفاسیر آیات را با گوش جان می شنوند، و هر روزه جام حکمت را می نوشند. ینابیع الموده
۱۵. علامت حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) آن است که با کارگزاران خود شدید است. معجم احادیث الامام المهدی
۱۶. مهدی از ما است، خداوند امرش را یک شبه اصلاح خواهد فرمود. مکیال المکارم
۱۷. طبق آیه قرآن: «ظهور او مانند قیامت است»؛ یعنی ساعت و وقت آن را فقط خدا می داند. کمال الدین
۱۸. مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) از اهل بیت (علیهم السلام) است، خداوند کار او را در یک شب درست می کند. کمال الدین
۱۹. خوشا به حال کسی که حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) را ملاقات کند؛ خوشا به حال کسی که او را دوست داشته باشد؛ و خوشا به حال کسی که به او معتقد باشد. کمال الدین
۲۰. گوارا باد بر کسی که قائم اهل مرا دریابد، در حالی که پیش از قیامش، دوست او را دوست و دشمن او را دشمن بدارد. غیبت طوسی
۲۱. بعد از شما (اصحاب) قومی آیند، که یک نفر ایشان را اجر پنجاه نفر شما باشد. غیبت طوسی
۲۲. خوشا به حال صبرکنندگان دردوران غیبت حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)؛ خوشا به حال پابرجایان در مقام محبت او! الزام الناصب
۲۳. خداوند متعال هرگز دنیا را بی صاحب نگذاشته است، و بی صاحب هم نخواهد گذاشت. منتخب الاثر
۲۴. در غیبت حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، کسی بر اعتقاد به امامت او ثابت قدم نمی ماند، مگر کسی که خداوند قلبش را به ایمان آزموده باشد. منتخب الاثر
۲۵. ظهور مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)؛ وقتی است که قاریان قرآن بسیار و عمل کمیاب شود. قرآن را با طلا و مثل آن زینت کنند و مساجد را با طلا و غیر آن منقش کنند. دارالسلام
۲۶. از علامات ظهور؛ ضایع کردن نماز، متابعت کردن شهوات، تعظیم صاحبان مال و فروختن دین به دنیاست. دارالسلام
۲۷. از علامات ظهور؛ پس در آن وقت مشارکت نماید زن با مرد در تجارت، باران در غیر وقت آید، بازارها کساد شود چنان که یکی گوید نفروختم و دیگری گوید سودی نبردم. دارالسلام
۲۸. از علامات ظهور؛ در آن وقت ربا ظاهر شود و رشوه شایع گردد و دین پست شود و دنیا بلند گردد. دارالسلام
۲۹. از علامات ظهور؛ پس در آن وقت طلاق بسیار شود، معاصی را کسب نمایند، آلات لهو و لعب را نیکو شمارند. دارالسلام
۳۰. گوارا باد کسانی که در ایام غیبت حجت خدا(علیه السلام) صبر کنند و از راه راست خود بیرون نروند. دارالسلام
۳۱. برای حضرت مهدی (علیه السلام) غیبت و برای امت حیرتی خواهد بود که خیلی ها درآن دوران گمراه می شوند. روزگار رهایی
۳۲. یاران حضرت مهدی (علیه السلام) در راه خدا کوشا و پرتلاشند. روزگار رهایی
۳۳. در ایام غیبت، قلب مؤمن در درون خود آب می شود، آن چنان که نمک در آب ذوب می شود؛ زیرا منکرات را می بیند و قدرت جلوگیری و تغییر آن را ندارد. روزگار رهایی
۳۴. ساکنان آسمان، زمین، پرندگان، درندگان و ماهیان دریا، همه در سایه لطف و حکومت او شادمان و فرحناک هستند. فصلنامه انتظار
۳۵. در عهد حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، زندگان مرده های خود را آرزو می کنند که ای کاش زنده بودند و این روزهای مبارک را می دیدند. فصلنامه انتظار
۳۶. اگر بنده ای در بین صفا و مروه هزار سال خدا را عبادت کند؛ ولی محبت ما اهل بیت (علیهم السلام) را نداشته باشد، خداوند او را با صورت در آتش می افکند. فصلنامه انتظار
حضرت علی (علیه السلام):
۳۷. حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) به شما نشان خواهد داد که سیرت و روش عادلانه (در حکومت) چگونه است. نهج البلاغه
۳۸. حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، آنچه را از کتاب و سنت متروک مانده، زنده خواهد کرد. نهج البلاغه
۳۹. این دنیایی که از ما روی گردان است، روزی (زمان ظهور) به ما رو خواهد آورد. نهج البلاغه
۴۰. خداوندا! تو زمین خود را از حجّت خود بر خلق خود خالی نمی گذاری. اصول کافی
۴۱. حجت های الهی ممکن است ظاهر باشند و مورد اطاعت هم قرار نگیرند، و یا پنهان باشند و عدّه ای ظهورشان را انتظار کشند. اصول کافی
۴۲. کسی که دوست دارد خدا را ملاقات کند در حالی که ایمانش کامل و اسلامش نیکوست، پس باید تحت ولایت حضرت حجّت صاحب الزمان (عجّل الله فرجه الشریف) قرار گرفته و او را دوست بدارد. بحار الانوار
۴۳. عمل کننده به امر ما، فردای قیامت در حظیره القدس (درجه عالیه بهشت) با ما خواهد بود و منتظر امر ما، همانند کسی است که در راه خدا به خون خودش آغشته شده باشد. بحار الانوار
۴۴. هیچ سرّی نیست مگر آن که من او را می گشایم و مگر آنکه قائم (عجّل الله فرجه الشریف) همه آن را بیان می کند. بحار الانوار
۴۵. به راستی که دوستان ما هر روز و شب، در انتظار فرا رسیدن روز آسایش (از ستمگران) و فرج می باشند. بحار الانوار
۴۶. منتظر فرج باشید و از رحمت خدا ناامید نگردید؛ همانا محبوب ترین کارها نزد خداوند بزرگ، انتظار فرج است. بحار الانوار
۴۷. شما در آن زمان، که بی امام هادی و بی نشانه بمانید، چگونه خواهید بود؟ در آن زمان، امتحان می شوید و جدا و غربال می شوید. کمال الدین
۴۸. کسی که منتظر ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) باشد، همانند کسی است که در راه خدا به خونش غلتیده باشد. کمال الدین
۴۹. دانش او (حضرت مهدی (علیه السلام)) از همه افزون تر و مرحمتش از همه گسترده تر است. غیبت نعمانی
۵۰. زمین (هیچ زمان) از حجّت الهی خالی نمی ماند؛ ولی خداوند به دلیل ستم پیشه بودن و زیاده روی انسان ها، آنان را از وجود حجّت خود محروم می سازد. غیبت نعمانی
۵۱. آن گاه که روندگان بروند، زمان ها بگذرد و مؤمنان کمیاب شوند. و در آن زمان، حضرت مهدی (علیه السلام) خواهد آمد. غیبت نعمانی
۵۲. گویا شیعیانم را می بینم که در مسجد کوفه گرد آمده اند و با برپایی چادرهایی مردم را به همان ترتیبی که قرآن نازل شده بود، آموزش می دهند. غیبت نعمانی
۵۳. حجّت خدا (عجّل الله فرجه الشریف) درمسیر جاده ها حرکت می کند، سخنان مردم را گوش می دهد و بر اهل مجلس سلام می کند. غیبت نعمانی
۵۴. منتظر فرج باشید و از رحمت و دستگیری خداوند ناامید نباشید؛ همانا دوست داشتنی ترین کارها در پیشگاه خداوند (عزّ و جلّ) انتظار فرج است. خصال صدوق
۵۵. یاوران حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، فقط از خدا می هراسند، شهادت را می طلبند و همواره آرزو دارند که در راه خدا کشته شوند. الملاحم والفتن
۵۶. آن علامت (خروج دجال) این است که: مردم نماز را بمیرانند، امانت را ضایع نمایند، دروغ را حلال دارند، رباخواری کنند و رشوه بگیرند. دارالسلام
۵۷. آن علامت (خروج دجال) این است که: بناها را محکم و بلند کنند، دین را به دنیا بفروشند، صله ارحام را قطع کنند و هوای نفس را متابعت نمایند. دارالسلام
۵۸. قائم (عجّل الله فرجه الشریف) ظهور نمی کند تا وقتی که حقوق خدا ضایع شود و با قرآن غنا کنند. دارالسلام
۵۹. آه، چقدر مشتاقم حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) را ببینم. صحیفه مهدیه
۶۰. مردانی که خدا را آن چنان که باید، شناخته اند، یاوران حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) در آخر الزمان اند. منتخب الاثر
۶۱. حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) از یارانش بیعت می گیرد که طلا و نقره ای نیندوزند و گندم و جویی ذخیره نکنند و لباس خش بپوشند. منتخب الاثر
۶۲. امام مهدی (علیه السلام) با خود عهد می بندد که همانند رعیت خود راه رود و مانند آنان بپوشد و بر مرکبی همچون مرکب آنها سوار شود و به کم قناعت کند. منتخب الاثر
۶۳. برای صاحب این امر غیبتی هست که باید انسان از خدا تقوا کند و به دین خود چنگ بزند. روزگار رهایی
۶۴. یاران حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، به وحدانیت خداوند، آن چنان که حقّ وحدانیت اوست، اعتقاد دارند. روزگار رهایی
۶۵. یاران حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، همه شیرانی اند که از بیشه ها خارج شده و اگر اراده کنند کوه ها را ازجا بر می کنند. روزگار رهایی
۶۶. دنیا پس از اینکه به ما پشت کرده، به سوی ما بازمی گردد؛ مانند شتر چموش به سوی فرزندش بازمی گردد. فصلنامه انتظار
۶۷. برخی از آنان (یاران حضرت مهدی (علیه السلام)) شب ها نخوابند و زمزمه قرآن و مناجاتشان همچون زنبوران عسل فضا را آکنده سازد، تا بامداد به عبادت خدای بایستند و بامدادان سوار بر مرکب ها جهت جهاد حرکت کنند. فصلنامه انتظار
۶۸. یاران حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، همواره شهادت و کشته شدن در راه خدا را آرزو می کنند و شعار آنان «یا لثارات الحسین» است. فصلنامه انتظار
امام حسن (علیه السلام):
۶۹. خداوند با قدرت خویش، امام مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) را به صورت جوانی کمتراز چهل سال ظاهر می سازد، تاهمه بدانند خداوند بر همه چیز تواناست. منتخب الاثر
۷۰. خوشا به حال آنان که روزگار مبارک حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) را درک نموده و به فرمانش گوش جان بسپارند. فصلنامه انتظار
امام حسین (علیه السلام):
۷۱. مراد از شناخت خدا، شناخت اهل هر زمانی نسبت به امام خویشتن است؛ آن امامی که اطاعت او بر آنان واجب است. علل الشرایع
۷۲. به خدا سوگند! خون من از جوشش نخواهد افتاد تا خداوند متعال حضرت مهدی (علیه السلام) را برانگیزد و او انتقام خونم را از هفتاد هزار منافق کافر فاسق بستاند. بحار الانوار
۷۳. خداشناسی مردم هر زمانی، همان معرفت امام آن عصر است؛ چون معرفت امام عصر (ارواحنا له الفداء) در هر زمانی، خاستگاه توحیدی است. بحار الانوار
۷۴. من اولین کسی خواهم بود که زمین شکافته می شود و رجعت (برگشت صالحان به دنیا) می کنم. بحار الانوار
۷۵. قائم این امّت که نهمین فرزند من است، غایب می شود؛ و اوست که میراث او، درحالی که زنده است، تقسیم می شود. کمال الدین
۷۶. مهدی ما در عصر خودش مظلوم است، تا می توانید درباره حضرت مهدی (علیه السلام) سخن بگویید و قلم فرسایی کنید. صحیفه مهدیه
۷۷. برای او (حضرت مهدی (علیه السلام)) غیبتی است که اقوامی در آن مرتد شده و گروهی دیگر بر دین ثابت خواهند بود. موعودشناسی
امام سجاد (علیه السلام):
۷۸. همانا مردم دوران غیبت امام زمان (علیه السلام) که به امامت و پیشوایی او معتقد باشند و در انتظار ظهورش باشند، برتر از مردم هر دوران دیگرند. بحار الانوار
۷۹. آنان که منتظران ظهور او (امام زمان (علیه السلام)) هستند، مخلصان حقیقی و شیعیان راستین ما هستند. بحار الانوار
۸۰. آنان که منتظران ظهور او (امام زمان (علیه السلام)) هستند، در پیدا و پنهان، دعوت کنندگان به دین خدایند. بحار الانوار
۸۱. همانا اهل زمان غیبت حضرت مهدی (علیه السلام)، که قائل به امامت و منتظر ظهور او می باشند، افضل از هر زمان هستند؛ زیرا غیبت نزد آنان به منزله حضور و مشاهده است. بحار الانوار
۸۲. کسی که در غیبت قائم ما (عجّل الله فرجه الشریف)، بر دوستی ما پایدار باشد، خدای تعالی اجر هزار شهید از شهدای بدر و احد را به وی عطا می فرماید. کمال الدین
۸۳. انتظار فرج از عظیم ترین فرج است. کمال الدین
۸۴. تمام خیر زمانی است که قائم ما قیام کند. غیبت نعمانی
۸۵. خدایا! مرا از دوستان و شیعیان برگزیده او (حضرت مهدی (علیه السلام)) قراربده و شهادت در محضر اورا به من روزی فرما. دعای عرفه
۸۶. کسی که در زمان (غیبت) قائم ما (عجّل الله فرجه الشریف) بر ولایت ما ثابت و استوار بماند، خداوند به او پاداش هزار شهید از شهیدان بدر و احد عطا می فرماید. کشف الغمّه
امام باقر (علیه السلام):
۸۷. کسی که دیده به راه اوست، نیکوکاری خویش را به حساب او نهد. بحار الانوار
۸۸. از میان شما هرکس که این امر (حضرت مهدی (علیه السلام)) را بشناسد و در انتظار آن باشد، به منزله جهادگران است. بحار الانوار
۸۹. مردم همگی مکلفند تا امام و حجّت الهی را بشناسند و در این مورد هیچ گاه معذور نیستند. بحار الانوار
۹۰. منظور از بندگان ما که سخت نیرومندند، قائم و اصحاب او هستند. بحار الانوار
۹۱. هرکس قائم اهل بیت (علیهم السلام) مرا درک کند، اگر به بیماری دچار شود، شفا می یابد و چنانچه دچار ناتوانی باشد، توانا و نیرومند می گردد. بحار الانوار
۹۲. هر بیماری قائم اهل بیتم (عجّل الله فرجه الشریف) را درک کند، شفا یابد و هر ضعیفی قوی گردد. بحار الانوار
۹۳. وقتی فقر و نیازمندی شدت یابد و مردم یکدیگر را انکار کنند، در آن زمان صبح و شام منتظر ظهور باشید. بحار الانوار
۹۴. گویا قائم و یارانش را در نجف اشرف می نگرم، جای سجده بر پیشانیشان نمایان است؛ شیران روزند و راهبان شب. بحار الانوار
۹۵. فرج و ظهور حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) اتفاق نمی افتد، مگر آنکه شیعیان به شدت در امتحان الهی قرار گیرند. بحار الانوار
۹۶. هیچ عیدی نیست برای مسلمین، نه قربان و نه فطر؛ مگر آن که تازه می کند، خداوند برای آل محمّد(علیهم السلام) حزنی را. اصول کافی
۹۷. همانا خداوند (عزّ و جلّ) را کسی می شناسد و عبادت می کند که خدا و امام از ما اهل بیت (علیهم السلام) را شناخته است. اصول کافی
۹۸. مُنْذِر برای هر زمانی امام و هادی ای است که مردم را به آنچه پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) آورده، دعوت می کند. اصول کافی
۹۹. هنگامی که قائم (عجّل الله فرجه الشریف) قیام می کند، دولت باطل و انحرافی از بین می رود. اصول کافی
۱۰۰. کسی که خداوند او را با این امر غیبت آشنا ساخته، او را چه باک از اینکه در قلّه کوهی زندگی کند و از گیاهان زمین ارتزاق کند تا مرگش فرا رسد. اصول کافی
۱۰۱. زیان ندیده است کسی که در حال انتظار فرج بمیرد؛ (زیرا مقام او) همانند کسی است که در خیمه حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) با سپاهیان اوست، پس نمرده است. اصول کافی
۱۰۲. بدانید کسی که منتظر حکومت حق باشد، پاداش او همانند روزه دار شب زنده دار است. اصول کافی
۱۰۳. بدانید که منتظر ظهور حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) پاداشش همانند پاداش کسی است که روزها روزه دار و شب ها متهجّد و شب زنده دار است. اصول کافی
۱۰۴. اگر شما به دستورات ما بدون کم و کاست عمل کردید، هرگاه کسی از شما بیش از ظهور قائم ما در این حال بمیرد شهید از دنیا رفته است. امالی طوسی
۱۰۵. گویا قائم (عجّل الله فرجه الشریف) را می بینم که روز عاشورا، روز شنبه بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل پیش روی او ندا می کند. غیبت طوسی
۱۰۶. او (مهدی (علیه السلام)) سرخ و سفید، گود چشم، سفیدپیشانی، چهارشانه،... و بر صورتش اثری است. غیبت نعمانی
۱۰۷. بر انجام واجبات صبر کنید و با دشمنانتان پایداری کنید و پیوند خود را با امام منتظران مستحکم نمایید. غیبت نعمانی
۱۰۸. شتاب زدگان هلاک شدند و نزدیک شمارندگان نجات یافتند. غیبت نعمانی
۱۰۹. حضرت قائم (عجّل الله فرجه الشریف) با امری جدید و کتابی نوین و قضاوتی تازه که بر عرب شدید است، قیام خواهد کرد. غیبت نعمانی
۱۱۰. وقتی قائم آل محمّد(علیهم السلام) قیام کند، خداوند با فرشتگان خوش رو، و نازل شده و مقرّب یاریش می کند. غیبت نعمانی
۱۱۱. قائم (عجّل الله فرجه الشریف) ظهور کند با بیرق رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) و انگشتر سلیمان و عصای موسی و سنگ او. غیبت نعمانی
۱۱۲. به درستی که قائم (عجّل الله فرجه الشریف) در میان گروهی به عدد اهل بدر؛ یعنی سیصد و سیزده نفر از گردنه ذی طوی (کوهی کنار مکه) پایین می آید. غیبت نعمانی
۱۱۳. قائم (علیه السلام) قیام نکند مگر زمانی که اختلاف های شدید میان مردمان رخ دهد و در دینشان تفرقه افتد. غیبت نعمانی
۱۱۴. صیحه جز در ماه رمضان نخواهد بود؛ زیرا ماه رمضان ماه خداوند است و این فریاد جبرئیل به این خلق است. غیبت نعمانی
۱۱۵. وقت ظهور هنگامی است که مردها خود را شبیه زنان کنند و زنان شبیه مردان شوند؛ آن گاه که مردان به مردان اکتفا کنند و زنان به زنان. کمال الدین
۱۱۶. زمانی بر مردم بیاید که امامشان از آنها غایب گردد. پس خوش به حال کسانی که بر امر ما، در آن زمان ثابت قدم باشند. کمال الدین
۱۱۷. خوشا به حال کسی که قائم اهل بیت مرا درک کند و در غیبت او قبل از قیامش به او اقتدا کند. کمال الدین
۱۱۸. پیش از رسیدن این امر (فرج) شتاب نکنید که پشیمان می شوید و آن را دور نشمارید که دلتان قساوت می گیرد. خصال صدوق
۱۱۹. نخستین چیزی که حضرت قائم (عجّل الله فرجه الشریف) از آن آغاز کند، سقف مساجد است، آنها را ویران می کند و سقف هایی مانند عریش موسی بر آن قرار می دهد. من لا یحضره الفقیه
۱۲۰. حضرت مهدی (علیه السلام) پس از غیبت و حیرتی ظهور می کند که در آن، جز مخلصین و دارندگان یقین بر دین ثابت قدم نمی مانند. کشف الغمّه
۱۲۱. تمامیت حج در گرو دیدار با امام است. فصلنامه انتظار
۱۲۲. مردم به سه تکلیف مکلفند: معرفت امامان، تسلیم در برابر ایشان و واگذاری امور به ایشان در اموری که اختلاف پیش می آید. فصلنامه انتظار
۱۲۳. پدر و مادرم فدای کسی که به نام من نامیده شده و به کنیه من کنیه گذاری شده و هفتمین نسل از نسل من است. صحیفه مهدیه
۱۲۴. اگر در آن زمان باشم، جان خود را برای صاحب این امر (حضرت مهدی (علیه السلام)) نگه می دارم. صحیفه مهدیه
۱۲۵. حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) هنگامی قیام می کند که زمام کارهای جامعه در دست ستمکاران باشد. موعودشناسی
امام صادق (علیه السلام):
۱۲۶. خدایا! از تو می خواهم تا بر محمد و اهل بیت ایشان درود فرستی و اجازه فرمایی برای فرجِ آنکه فرج همه اولیا و برگزیدگان تو از آفریدگانت به فرج اوست. بحار الانوار
۱۲۷. خدا رحمت کند کسی که خود را وقف ما کند، خدا رحمت کند کسی را که امر (ولایت) ما را زنده کند. بحار الانوار
۱۲۸. تقوا و پاکدامنی و درستی و انتظار فرج با صبر و بردباری از راه و رسم ائمه (علیهم السلام) است. بحار الانوار
۱۲۹. امام نشانه هدایت بین خداوند (عزّ و جلّ) و بین خلقش می باشد؛ پس هر کس او را شناخت، مؤمن است. و هر کس او را انکار کرد، کافر است. بحار الانوار
۱۳۰. نزدیک ترین حالت بنده به خداوند و راضی ترین چیز نزد او این است که هرگاه حجّت خدا از آنها پنهان شود، صبح و شام منتظر فرج او باشند. بحار الانوار
۱۳۱. کم ترین درجه معرفت امام، اعتقاد به هم وزن و هم شأن بودن امام با پیامبر (صلی الله علیه وآله) است. بحار الانوار
۱۳۲. مردم امامشان را مفقود و گم می کنند، پس او در موسم حج حاضر می شود و مردم را می بیند؛ ولی آنان اورا مشاهده نمی کنند. بحار الانوار
۱۳۳. به خدا سوگند! لباس حضرت مهدی (علیه السلام) جز پوشاکی درشت و خوراک او جز غذایی سخت و بی خورش نیست. بحار الانوار
۱۳۴. خوشا به حال شیعیان قائم ما که در دوران غیبت او، چشم انتظار ظهورش، و در دوران ظهور سر نهاده به فرمانش هستند. بحار الانوار
۱۳۵. خوشا به حال کسی که در زمان غیبت قائم ما، به فرمان ما تمسک جوید، که در نتیجه قلب او هرگز به طرف باطل متمایل نخواهد شد. بحار الانوار
۱۳۶. باید هر کدام از شما برای خروج قائم (عجّل الله فرجه الشریف) آمادگی پیدا کند، اگرچه با تهیه کردن یک تیر باشد. بحار الانوار
۱۳۷. هرکس حتی یک شب بدون معرفت امام زمانش بخوابد، به مرگ جاهلیت مرده است. بحار الانوار
۱۳۸. شب و روز در انتظار ظهور امام (عجّل الله فرجه الشریف) باش. بحار الانوار
۱۳۹. در هر صبح و شام منتظر فرج باش! بحار الانوار
۱۴۰. هر کس دوست دارد از یاوران حضرت قائم (عجّل الله فرجه الشریف) باشد، پس باید انتظار بورزد و براساس تقوا و خوش خلقی رفتار نماید؛ در حالی که منتظر است. بحار الانوار
۱۴۱. اطاعت آنان (یاوران حضرت مهدی (علیه السلام)) از امام، از فرمان برداری کنیز در برابر مولایش بیشتر است. بحار الانوار
۱۴۲. یاوران حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) برای شهادت دعا می کنند و آرزوی کشته شدن در راه خدا را دارند. بحار الانوار
۱۴۳. همواره در زمین حجّتی است که حلال و حرام را به مردم می شناساند و مردم را به راه خدا فرا می خواند. اصول کافی
۱۴۴. خداوند از بندگان عملی را نمی پذیرد مگر به معرفت و شناخت ما. اصول کافی
۱۴۵. آیه شریفه: «هرکس حکمت به او داده شود، خیر بسیار به او داده شده»، حکمت؛ یعنی طاعت خداوند و معرفت امام. اصول کافی
۱۴۶. ما (اهل بیت (علیهم السلام)) همان پیمان و عهد خداییم؛ هر کس به عهد ما وفا کند، به عهد الهی وفا کرده و هر کس این پیمان را بشکند، پیمان با خداوند را شکسته است. اصول کافی
۱۴۷. ای فضیل! امام خود را بشناس که هرگاه امام خود را شناختی، مقدّم و مؤخّر شدن این امر ظهور حضرت مهدی به (عجّل الله فرجه الشریف) تو زیانی نمی رساند. اصول کافی
۱۴۸. هرکس منتظر امر (فرج حضرت مهدی (علیه السلام)) ما باشد و بر آزار و رعب و وحشتی که به او می رسد، شکیبایی کند، فردا در زمره ما می باشد. اصول کافی
۱۴۹. از شهره شدن بپرهیزید، آگاه باشید به خدا سوگند! امام ما سالیانی از روزگار شما غیبت می گزینند و یقیناً شما آزموده می شوید. اصول کافی
۱۵۰. ویژگی غیبت دوم این است که کسی از دوستان حضرت نیز از محل او باخبر نیست، مگر افراد ویژه ای از خواص و دوستان برگزیده او. اصول کافی
۱۵۱. (در دوران غیبت) زبان های خود را حفظ کنید و در خانه های خود بمانید (مگر به ضرورت) تا آن که حادثه ای (گناه کردن در جامعه) برای شما پیش نیاید. اصول کافی
۱۵۲. هنگامی که ببینی خویشاوندی بریده شده، چاپلوسی فراوان گشته، اگر کسی اقدام به امر معروف و نهی از منکر کند، به او توصیه کنند که این کار وظیفه تو نیست؛ (فرج نزدیک است). اصول کافی
۱۵۳. هنگامی که ببینی قرآن فراموش گشته، افراد باایمان سکوت اختیار کرده، رشوه خواری در میان کارکنان دولت رایج شده؛ (فرج نزدیک است). اصول کافی
۱۵۴. به یقین صاحب این امر را غیبتی هست، پس هر بنده ای باید به تقوای الهی روی آورد و به دین چنگ زند. اصول کافی
۱۵۵. علامت (ظهور) را بشناس؛ پس هرگاه آن را شناختی، پیش افتادن یا تأخیر کردن این امر، تو را ضرر نرساند. اصول کافی
۱۵۶. وقت گذاران دروغ گویند و عجله کنندگان هلاک گردند و تسلیم شدگان نجات یابند. اصول کافی
۱۵۷. بدانید که مسجد سهله منزل صاحب ما است؛ هنگامی که قیام کند، با اهل خود آنجا مستقر می شود. اصول کافی
۱۵۸. چون قائم (عجّل الله فرجه الشریف) قیام کند، کتاب خدا تبارک و تعالی را، آن چنان که هست، تلاوت می کند و قرآنی را که امیر المؤمنین (علیه السلام) نوشته، بیرون می آورد. اصول کافی
۱۵۹. اگر زمین بدون امام باقی بماند، هرآینه فرو می ریزد. اصول کافی
۱۶۰. مراد از متقیان، در آیه شریفه «هدی للمتقین الذین یؤمنون بالغیب» آنهایی هستند که ایمان به غیبت آوردند، و اقرار به حضرت قائم (عجّل الله فرجه الشریف) دارند. کمال الدین
۱۶۱. ای آقای من! غیبت تو خواب را ازدیدگانم ربوده و بسترم را برمن تنگ ساخته و آسایش قلبم را ازمن سلب نموده است. کمال الدین
۱۶۲. برای صاحب الامر غیبتی است، پس باید هر بنده ای تقوا پیشه کند و متمسک به دین خود باشد. کمال الدین
۱۶۳. دوران غیبت قائم (عجّل الله فرجه الشریف)، چنان به درازا خواهد کشید، تا حق در خلوص خود رخ نماید و ایمانهای خالص از ناخالص جدا شوند. کمال الدین
۱۶۴. این امر (فرج) تحقق نمی پذیرد، تا اینکه هریک از شقی و سعید به نهایت کار خود برسند. کمال الدین
۱۶۵. خوشا به حال شیعیان ما! آنان که در زمان غیبت قائم ما به ریسمان ولایت ما تمسک می جویند. کمال الدین
۱۶۶. خوشا به حال شیعیان قائم ما، کسانی که منتظر ظهور او در عصر غیبت اویند. کمال الدین
۱۶۷. امام منتظر، پیش از قیام خود، مدتی از چشم ها غایب خواهد شد؛ از علّت آن سؤال شد، حضرت فرمود: بر جان خویش بیمناک است. کمال الدین
۱۶۸. غیب همان حجّت غایب، (مهدی (علیه السلام)) است. کمال الدین
۱۶۹. اوست برطرف کننده گرفتاری و پریشانی شیعیانش پس از بینوایی و بدبختی سخت و بلای طولانی و ستم؛ خوشا به حال کسانی که آن زمان را درک کنند. کمال الدین
۱۷۰. او در بازارهایشان راه می رود و بر بساط آنها پا می نهد؛ اما او را نمی شناسند. کمال الدین
۱۷۱. هرکس انتظار برد ظهور حجّت دوازدهمی را، مانند کسی است که شمشیر خود را برهنه کرده و در پیش روی رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم)، دفع دشمنان آن حضرت می کند. کمال الدین
۱۷۲. هرکس از شما بر این امر (فرج) در حال انتظار آن بمیرد؛ همچون کسی است که در خیمه قائم (عجّل الله فرجه الشریف) بوده باشد. کمال الدین
۱۷۳. منتظر امر (حکومت) ما، بسان آن کسی است که در راه خدا به خون خود غلتیده باشد. کمال الدین
۱۷۴. دوری از گناه، همراه و همدوش انتظار فرج است. خصال صدوق
۱۷۵. قائم ما اهل بیت (علیهم السلام) روز جمعه خروج می کند. خصال صدوق
۱۷۶. وقتی قائم (عجّل الله فرجه الشریف) قیام کند، لباس حضرت علی (علیه السلام) را می پوشد و روش او را پیش می گیرد. وسائل الشیعه
۱۷۷. حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) همه بدعتها را از بین می برد و همه سنن الهی را برپا می کند. وسائل الشیعه
۱۷۸. وزیران حضرت مهدی (علیه السلام) همه عجم غیرعرب هستند. الزام الناصب
۱۷۹. سرور من! یابن الحسن! غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده، خاطرم پریشان ساخته و آرامش دلم را ازمن سلب کرده است. غیبت طوسی
۱۸۰. حضرت قائم (عجّل الله فرجه الشریف) را مهدی می نامند؛ زیرا او به امور سرّی هدایت می کند. غیبت طوسی
۱۸۱. بدین دلیل قائم (عجّل الله فرجه الشریف) به قائم معروف شده است، که پس از فراموش شدن یادش برای یک امر مهم، با اراده الهی قیام خواهد کرد. غیبت طوسی
۱۸۲. هیهات! هیهات! هرگز فرج حاصل نمی شود مگر وقتی که تمام ناخالصی ها بروند و سالم ها بمانند. غیبت طوسی
۱۸۳. کسی که بمیرد از شما که منتظر باشد این امر را، مانند کسی است که در خیمه ای باشد که از آن حضرت قائم (عجّل الله فرجه الشریف) باشد. غیبت طوسی
۱۸۴. چون قائم (عجّل الله فرجه الشریف) قیام کند، به غیر این رفتاری که حالا هست، رفتار می کند. غیبت طوسی
۱۸۵. هرکس به این امر (فرج) معتقد شود، و پیش از قیام قائم (عجّل الله فرجه الشریف) بمیرد؛ هرآینه به او داده شود اجر کسی که در رکاب او کشته شود. غیبت طوسی
۱۸۶. هرگاه قائم (عجّل الله فرجه الشریف) ظهور کند، در قبر به مؤمن گفته شود: ای فلان! آقایت ظهور کرده است، اگر می خواهی به او ملحق شوی، برخیز و ملحق شو. غیبت طوسی
۱۸۷. «رابطوا...» (در آیه ۲۰۰ سوره آل عمران) به معنای حضور نزد امام است. غیبت نعمانی
۱۸۸. اگر من زمان حضرت مهدی (علیه السلام) را درک نمایم، در تمام روزهای زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم. غیبت نعمانی
۱۸۹. اسلام غریبانه شروع شد و باز هم مانند اول کارش غریب خواهد گشت، پس خوشا به حال غریبان! غیبت نعمانی
۱۹۰. هرکس از اینکه جزء یاران قائم (عجّل الله فرجه الشریف) باشد، شاد و خوشحال می شود، باید منتظر باشد و در حال انتظار، اهل ورع و عمل به نیکی های اخلاقی باشد. غیبت نعمانی
۱۹۱. ای شیعیان! سعی و کوشش نمایید و منتظر ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) باشید. ای گروهی که مورد توجّه و رحمت خدا واقع شده اید! پیروزی گوارایتان باد. غیبت نعمانی
۱۹۲. اصحاب قائم (عجّل الله فرجه الشریف) ۳۱۳ نفرند از اولاد عجم. غیبت نعمانی
۱۹۳. به چه جهت درباره خروج قائم (عجّل الله فرجه الشریف) عجله دارید؟! به خدا سوگند! او جامه درشت می پوشد و خوراک خشک و ناگوار می خورد. غیبت نعمانی
۱۹۴. به خدا قسم! باید تمیز داده شوید. به خدا قسم! باید خالص شوید، تا از شما به جز اندکی باقی نماند. غیبت نعمانی
۱۹۵. هنگامی که قائم ما قیام کند، جز عرق ریختن و خواب (از فرط خستگی) بر روی زین ها نیست. غیبت نعمانی
۱۹۶. هنگامی که قائم (علیه السلام) قیام کند، امری تازه می آورد، چنان که رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) در صدر اسلام امری تازه آورد. غیبت نعمانی
۱۹۷. وقتی قائم (عجّل الله فرجه الشریف) قیام کند، چنان با جهل مردم روبرو می شود که سدید است نسبت به آنچه رسول خدا (صلی الله علیه وآله) با نادانان جاهلیت مواجه بود. غیبت نعمانی
۱۹۸. آن گاه که قائم (عجّل الله فرجه الشریف) قیام کند، مردم علیه او قرآن را تأویل می کنند. غیبت نعمانی
۱۹۹. به حقیقت، مردم علیه قائم خروج کرده و علیه او کتاب خدا را تفسیر می کنند و به وسیله تفسیرشان با او می چنگند. غیبت نعمانی
۲۰۰. مردم حضرت را نمی شناسند، مگر اینکه حضرت به اذن الهی خودش را برای کسی معرفی کند. غیبت نعمانی
۲۰۱. قائم (عجّل الله فرجه الشریف) چون خروج کند، پیراهن رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) را دربر کند. غیبت نعمانی
۲۰۲. این امر (حکومت ما اهل بیت (علیهم السلام)) فرا نمی رسد تا این که همه گروه ها بر مردم حکومت کرده باشند؛ آن گاه قائم (عجّل الله فرجه الشریف) قیام می کند و حق و عدالت را برپا می دارد. غیبت نعمانی
۲۰۳. خروج نمی کند قائم (عجّل الله فرجه الشریف) تا اینکه به اسم او ندا شود از جوف (دل) آسمان در شب جمعه بیست و سوم ماه مبارک رمضان. غیبت نعمانی
۲۰۴. خوشا به حال شیعیان قائم ما! آنان اولیای خدا هستند که نه ترسی بر آنهاست و نه اندوهگین می شوند. منتخب الاثر
۲۰۵. هرکس خوشحال (خواهان) است به اینکه از یاران قائم (عجّل الله فرجه الشریف) باشد باید منتظر او باشد. منتخب الاثر
۲۰۶. از علامات ظهور؛ اگر دیدی که حرام را حلال و حلال را حرام کردند، و دیدی مؤمن را که قدرت بر نهی از منکر نداشته باشد مگر در دل خود، و دیدی که اموال بسیار در معصیت خدا انفاق کنند. دارالسلام
۲۰۷. از علامات ظهور؛ اگر دیدی حکام را که رشوه خورند، و دیدی مال بسیار دهند که حاکم شوند، و دیدی که سوگند دروغ به خدا بسیار شود، و دیدی لهو و لعب آشکار شود. دارالسلام
۲۰۸. از علامات ظهور؛ اگر دیدی مرد را، که ریاست از برای دنیا طلبد، و دیدی نماز را که خفیف شمارند، و دیدی مرد را که مال بسیار دارد و زکات را نمی دهد. دارالسلام
۲۰۹. از علامات ظهور؛ اگر دیدی طالب حلال را ملامت کنند، و دیدی ره حق از سالک خالی مانده، و دیدی مال بسیار در راه باطل صرف کنند و مال اندک در راه خدا انفاق کنند. دارالسلام
۲۱۰. از علامات ظهور؛ اگر دیدی که صاحب مال از صاحب ایمان عزیزتر شود و ربا خوردن آشکار شود، به طوری که رباخوار را ملامت نکنند. دارالسلام
۲۱۱. کسی که به انتظار این امر و آرزوی آن وفات کند، به منزله کسی است که با رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) بوده است. دارالسلام
۲۱۲. زمانی بر مردم بیاید که امام از ایشان پنهان شود. گوارا باد کسانی را که در آن زمان بر دین خود ثابت قدم بمانند. دارالسلام
۲۱۳. هر کس چهل بامداد خدا را با این عهد (دعای عهد) بخواند، از یاران قائم (علیه السلام) خواهد بود. مصباح الزائر
۲۱۴. هرکس بعد از نماز صبح و ظهر بگوید: خداوندا بر محمد و خاندان او درود فرست و در فرج ایشان تعجیل فرما، نمیرد تا قائم (عجّل الله فرجه الشریف) را دریابد. مصباح المتهجد
۲۱۵. قائم را پنج علامت است: سفیانی، یمانی، صیحه آسمانی، کشته شدن نفس زکیه و فرو رفتن در بیداء. مکیال المکارم
۲۱۶. چون خداوند متعال به قائم (عجّل الله فرجه الشریف) اجازه دهد، آن حضرت بر فراز منبر رفته، همه مردم را به سوی خویش دعوت می کند. ارشاد مفید
۲۱۷. بر امامت او (حضرت مهدی (علیه السلام)) استوار نمی ماند، جز کسی که یقینش بسیار قوی و شناختش بسیار مستقیم باشد. ینابیع الموده
۲۱۸. اهل آسمان و زمین به وسیله ظهور او خوشحال می شوند، پرندگان هوا و ماهیان دریا نیز با ظهور او شادی می کنند. روزگار رهایی
۲۱۹. مضطرّترین انسانها، فرزند ما مهدی موعود است. هزار و یک نکته
۲۲۰. خداوند، صاحب الامر را با سه لشکر از فرشتگان و مؤمنان و رعب تأیید می کند. فصلنامه انتظار
۲۲۱. هنگامی که یکی از شما حج بجا می آورد، آن را به دیدار ما ختم کند؛ زیرا آن از تمامیت حج است. فصلنامه انتظار
۲۲۲. هنگامی که حضرت قائم (عجّل الله فرجه الشریف) ظهور کند، کمک کردن به برادران واجب می شود، و تقویت و تعاون نسبت به آنان لازم شمرده می شود. فصلنامه انتظار
امام کاظم (علیه السلام):
۲۲۳. حضرت مهدی (علیه السلام) بر اثر تهجد و شب زنده داری رنگش به زردی متمایل است. بحار الانوار
۲۲۴. خداوند هیچ فرشته ای را برای امری فرو نمی فرستد، مگراینکه از امام آغازکرده و آن امر را براو عرضه می دارد. بحار الانوار
۲۲۵. هرکس اسبی را به انتظار امر ما نگاه دارد و به سبب آن دشمنان ما را خشمگین سازد، در حالی که منسوب به ماست، خداوند روزی اش را فراخ می گرداند. اصول کافی
۲۲۶. هرگاه خداوند تبارک و تعالی بر خلقش غضب کند، ما را از همجواری آنها دور خواهد کرد. اصول کافی
۲۲۷. غیبت حضرت (علیه السلام)، امتحان شیعه است. اصول کافی
۲۲۸. به خدا قسم! وقتی قائم ما بپاخیزد، خداوند از همه شهرها و آبادی ها، شیعیان مارا به سوی او جمع می نماید. مکیال المکارم
۲۲۹. نعمت ظاهر؛ امام ظاهر، و نعمت باطن؛ امام غایب است. کمال الدین
۲۳۰. کسی که در چهار چیز شک کند، به جمیع کتاب های خدای تعالی کافر شده است؛ یکی از آنها معرفت امام است. کمال الدین
۲۳۱. پدرم فدای کسی باد که در راه خدا ملامت ملامت گران در او تأثیر نمی گذارد، او چراغ هدایت در تاریکی های مطلق است. صحیفه مهدیه
امام رضا (علیه السلام):
۲۳۲. امام مانند آفتاب تابان است که روشنایی آن، همه عالم را فرا گرفته است. اصول کافی
۲۳۳. امام آب گوارای زمان تشنگی، آتش روی تپه، وسیله گرمی سرمازدگان و رهنمای هلاکت گام هاست. اصول کافی
۲۳۴. امام به خورشید نورافشانی می ماند که پرتو نورش، تمام جهان را فرا گرفته و مقام او در افقی است که دستان و دیدگان به آن نرسد. اصول کافی
۲۳۵. به خدا قسم! به آنچه که انتظار آن را می کشید، دست نمی یابید؛ مگرآنکه امتحان سختی شوید و از شما جز عدّه ای بسیار اندک باقی نمی ماند. اصول کافی
۲۳۶. خداوند کودکی را از میان ما به امامت برمی گزیند، که تولد و رشد و نموّش پنهان گردیده و نژاد و نسب او به خوبی شناخته شده است. اصول کافی
۲۳۷. چه نیکوست شکیبایی و انتظار فرج. بحار الانوار
۲۳۸. انتظار فرج جزء فرج است. بحار الانوار
۲۳۹. هنگامی که قائم ما خروج کند، خون است و عرق ریختن و سوار مرکب بودن در میدان های مبارزه. بحار الانوار
۲۴۰. ظهور زمانی رخ خواهد داد که مردم از دیگر راه ها ناامید شوند. بحار الانوار
۲۴۱. خداوند تعالی می فرماید: منتظر باشید که من نیز با شما از منتظرانم. کمال الدین
۲۴۲. پدر و مادرم فدایش باد، او همنام جدّم (رسول الله (صلی الله علیه وآله و سلم)) و شبیه من و شبیه موسی بن عمران است. غیبت نعمانی
۲۴۳. پیش از ظهور امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف)، کشتارهای پیاپی و بی وقفه رخ خواهد داد. غیبت نعمانی
۲۴۴. حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) در برابر پروردگارش از همه متواضع تر است. الزام الناصب
۲۴۵. حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) برای مردم از خودشان دلسوزتر و از پدر و مادرشان مهربان تر است. الزام الناصب
۲۴۶. (منتظرین) گداخته می شوند، همان گونه که طلا در کوره گداخته می شود و مانند طلای ناب از ناخالصی پاک می شوند. ارشاد مفید
۲۴۷. لباس قائم ما چیزی نیست جز پوشاکی زبر و خشن، و غذای او چیزی نیست جز طعامی خشک. منتخب الاثر
۲۴۸. چه بسیار مؤمن دلسوخته ای که در فقدان آب گوارا (حضرت مهدی (علیه السلام)) در حیرت و حزن به سر می برد. اثبات الهداه
امام جواد (علیه السلام):
۲۴۹. قائم آل محمّد(علیهم السلام)، همان مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) است که در زمان غیبت، انتظار او واجب است و در زمان ظهور، اطاعت نمودن از دستورات او. بحار الانوار
۲۵۰. برترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج است؛ هرکس از این امر اطلاع داشته باشد، خداوند به جهت انتظارش گرفتاری را از او برطرف می کند. کمال الدین
۲۵۱. اوست مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، کسی که واجب است انتظار کشیدن او در زمان غیبتش. کمال الدین
۲۵۲. در دوران غیبت، شتاب زدگان در امر ظهور هلاک می شوند و اهل تسلیم نجات می یابند. کمال الدین
۲۵۳. پس هنگامی که این تعداد (۳۱۳ نفر) از اهل اخلاص جمع شدند، خدای تعالی امر او (حضرت مهدی (علیه السلام)) را ظاهر می سازد. کمال الدین
۲۵۴. اگر برای این امر، وقتی تعیین شود، دلها را قساوت می گیرد و توده مردم از اسلام برمی گردند؛ بگویید چه زود است! چقدر نزدیک است! تا دل مردم آرام گیرد و فرج نزدیک شود. اصول کافی
امام هادی (علیه السلام):
۲۵۵. بر شما باد به دعا و نیایش و دارا بودن حالت انتظار. بحار الانوار
۲۵۶. انتظار فرج، بهترین عمل شیعیان ما در دوران غیبت است. بحار الانوار
امام حسن عسکری (علیه السلام):
۲۵۷. بدانید که غیبت فرزندم به قدری طولانی می شود که مردم در شک واقع می شوند؛ مگر افرادی که خدا ایمانشان را نگه داری کند. بحار الانوار
۲۵۸. مِثل او دراین امّت، مِثل خضر و مَثَلش مَثل ذی القرنین است. کمال الدین
۲۵۹. یتیم تر از همه، آن یتیمی است که از امامش دور افتاده و قادر نیست او را بیابد و نمی داند که احکام دینش را چه سازد و از کجا تحصیل کند. تفسیر امام عسکری
۲۶۰. شیعیان ما در یک اندوه دائم به سر می برند، تا فرزندم (حضرت مهدی (علیه السلام)) که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله و سلم) نوید ظهورش را داده، ظاهر شود. منتخب الاثر
۲۶۱. آنان (یاوران حضرت مهدی (علیه السلام)) کسانی هستند که از بستر و خواب آرام گذشتند، تجارت ها و بازرگانی خود را رها کردند. صحیفه مهدیه
امام مهدی (علیه السلام):
۲۶۲. من موجب ایمنی از بلاها برای ساکنان زمین هستم. کمال الدین
۲۶۳. ما ساخته حضرت حقّیم و مردم به خاطر ما آفریده شده اند. بحارالانوار
۲۶۴. ما حقوق تو (شیخ مفید(رحمه الله)) و دوستانمان را هیچ گاه معطل نمی گذاریم، که آنها را رها کنیم و بگوییم بروند سراغ کار خودشان. بحار الانوار
۲۶۵. هیچ چیز ما را از شیعیان جدا نکرده است، مگر آنچه از کارهای ایشان که به ما می رسد. اعمالی که خوشایند ما نیست و از شیعیان انتظار نداریم. بحار الانوار
۲۶۶. من خاتم اوصیایم؛ خداوند به سبب من، بلا را از اهل و شیعیانم دفع می کند. کمال الدین
۲۶۷. برای شتاب در گشایش حقیقی و کامل، بسیار دعا کنید؛ همانا فرج شما در آن است. کمال الدین
۲۶۸. من آخرین جانشین پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) هستم و خدای تعالی به (سبب وجود) من بلاها را از خاندان و شیعیانم دور می کند. کمال الدین
۲۶۹. و اما در رویدادهایی که پیش می آید، به راویان حدیث ما مراجعه کنید؛ زیرا آنها حجّت بر شما هستند و من حجّت خدا بر ایشان. کمال الدین
۲۷۰. بین خداوند (عزّ و جلّ) و هیچ کس قرابت و خویشاوندی نیست، هرکس مرا انکار کند از من نیست، و راه او راه فرزند نوح است. کمال الدین
۲۷۱. هریک از شما باید آن کاری را بکند که وی را به محبت و دوستی ما نزدیک سازد و از آنچه خوشایند ما نیست و باعث خشم وکراهت ما می شود، دوری کند. احتجاج طبرسی
۲۷۲. هریک از شما باید آنچه را که موجب دوستی ما می شود، پیشینه خود سازد و از هر آنچه موجب خشم و ناخشنودی ما می گردد، دوری گزیند. احتجاج طبرسی
۲۷۳. نادان ها و کم خردان شیعه و کسانی که یک بال مگس بر دین آنها ترجیح دارد، باعث رنجش خاطر ما شده اند. احتجاج طبرسی
۲۷۴. هر یک از شما آن کاری را بکند که انجام آن، او را به ما نزدیک می کند. احتجاج طبرسی
۲۷۵. علّت مخفی شدن ما از آنها (مردم)، چیزی نیست جز آنچه که از کردار آنها به ما می رسد و ما توقّع انجام این کارها را از آنها نداریم. احتجاج طبرسی
۲۷۶. اگر ما دلسوزی و نگرانی نسبت به شما نداشتیم، از اینکه با شما سخن بگوییم، منصرف می شدیم. احتجاج طبرسی
۲۷۷. ما نظر خود را از شما برنمی گیریم و فراموشتان نمی کنیم، اگر چنین نبود؛ گرفتاری ها شما را از پا می انداخت و دشمنان شما را از بین می بردند. احتجاج طبرسی
۲۷۸. به درستی که امر ما ناگهانی پیش می آید؛ هنگامی که توبه کسی را سود ندهد. احتجاج طبرسی
۲۷۹. چون خدا با ما است، نیازی به دیگری نیست؛ حقّانیت با ما می باشد و کناره گیری عده ای از ما، هرگز سبب وحشت ما نخواهد شد. غیبت طوسی
۲۸۰. برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید، که فرج شما همان است. غیبت طوسی
۲۸۱. فاطمه (علیها السلام) دختر رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) برای من اسوه و الگویی نیکوست. غیبت طوسی
۲۸۲. ای روشنایی نور (ای خدا)! برای من و شیعیانم در تنگناها گشایشی قرار ده و از غم و اندوه راه چاره ای باز کن. منتخب الاثر
۲۸۳. ای نور و روشنایی و ای تدبیر کننده امور! برای من و شیعیانم گشایشی از تنگناها و راه نجاتی از ناراحتی ها قرار بده. مصباح کفعمی
۲۸۴. سه حرکت و عمل شما باعث شده است که پیش ما نیایید: کثرت اموال، تکبّر، قطع رحم دلائل الامامه
۲۸۵. همانا من برای شیعه ای که مصیبت جدّ شهیدم را یاد کند و پس برای تعجیل فرج و تأیید (امر من) دعا کند، دعا خواهم کرد. مکیال المکارم
۲۸۶. جاهلان شیعه و احمق های آنان و کسانی که دین شان (مانند) بال پشه ای است ما را اذیت می کنند. مکیال المکارم
۲۸۷. اندوهی که من دارم، کمترین مقدارش را یعقوب (علیه السلام) نداشت و بلای ایوب (علیه السلام) قسمتی از ابتلای من است. مکیال المکارم
۲۸۸. هرگاه ستاره ای افول کند، ستاره ای دیگر طلوع می کند (استمرار امامت). کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۸۹. خداوند ما و شما را از فتنه ها مصون دارد و به ما و شما روح یقین عنایت کند و همه ما را از بدعاقبتی در پناه خود حفظ کند. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۰. خدا با ماست، به همین خاطر ما نیازی به غیر او نداریم. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۱. حق با ماست، از این رو از روگردانی دیگران هراسی نداریم. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۲. ما از خداییم و به سوی او بازمی گردیم: زیرا تسلیم امر او هستیم و راضی به قضای او می باشیم. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۳. شیعیان باید بدانند که حق با ما و در میان ماست. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۴. خداوند حق را برای اهلش حفظ خواهد کرد و آن را در محل خودش استقرار خواهد داد. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۵. اگر شیعیان ما از معصیت دوری کنند، پایان کار طبق حکمت خداوند متعال به نفع آنان خواهد بود. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۶. اگر خداوند قصد خوار کردن کسی را داشته باشد، او را از رحمت خود دور می کند. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۷. از خدا بترسید و ما را در نجات دادن خودتان از فتنه های آینده یاری کنید. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۸. از خدا بترسید و تسلیم اوامر ما شده و مسائل را به ما واگذارید. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۲۹۹. بدانید اگر کسی بخواهد رسول خدا و امیرمؤمنان (علیهما السلام) را ببیند، این منم رسول خدا و امیر مؤمنان (علیهما السلام). کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۰. بدانید اگر کسی بخواهد به حسن و حسین (علیهما السلام) نگاه کند، این منم حسن و حسین (علیهما السلام). کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۱. بدانید اگر کسی بخواهد به امامانی که از نسل حسین (علیه السلام) هستند، نگاه کند؛ این منم امامان بعد از حسین (علیه السلام). کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۲. ما از اخبار شما اطلاع کاملی داریم و هیچ یک از اتفاقاتی که برای شما می افتد، از ما مخفی نمی باشد. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۳. از لغزش های شما باخبریم؛ از زمانی که بسیاری از شما از روش گذشتگان صالحتان دور شدید. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۴. عهد خدا را در تبعیت ازما به دست فراموشی سپردید، گویا نمی دانید. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۵. از صراط مستقیم به راست و چپ منحرف نشوید. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۶. توجّهتان را نسبت به ما بر اساس محبت و سنّت های روشن شرعی قرار دهید. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۷. کسانی که دستشان به اموال ما آلوده شده است؛ اگر از آنها بخورند، در واقع آتش می خورند. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۸. من از کوری در بینایی و گمراهی از هدایت و از اعمال و فتنه ها به خدا پناه می برم. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۰۹. زمان ما سخت ترین زمان ها است. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۱۰. زمانی که نشانه های ظهور پیدا شد، از دوستانت که به سوی ما می آیند، عقب نمان. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۳۱۱. صدور یا عدم صدور امر، از وظیفه ماست. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
جمله از بزرگان، دعا و زیارت پیرامون امام زمان (علیه السلام)
۳۱۲. ما اگر دستمان می رسید، قدرت داشتیم باید برویم تمام ظلم ها و جورها را از عالم برداریم، تکلیف شرعی ماست، منتهی ما نمی توانیم.... امام خمینی (قدس سره)
۳۱۳. الان عالم پر از ظلم است. (اگر) ما بتوانیم جلوی ظلم را بگیریم، باید بگیریم. امام خمینی (قدس سره)
۳۱۴. انتظار فرج، انتظار قدرت اسلام است. امام خمینی (قدس سره)
۳۱۵. طوری باشد که نامه ها وقتی عرضه می شود (خدمت امام) ایشان را متاثّر نکند. امام خمینی (قدس سره)
۳۱۶. فراهم کردن اسباب این است که کار را نزدیک بکنیم، که عالم برای آمدن حضرت مهیا بشود. امام خمینی (قدس سره)
۳۱۷. اگر این جمهوری اسلامی از بین برود، اسلام آن چنان منزوی خواهد شد که تا ابد، مگر در زمان حضور حضرت مهدی (علیه السلام) نتواند سرش را بلند کند. امام خمینی (قدس سره)
۳۱۸. شما باید زمینه را فراهم کنید برای آمدن او (مهدی (علیه السلام)) امام خمینی (قدس سره)
۳۱۹. بارالها! این کشور وابسته به رسول اکرم و اهل بیت گرامی او است و کشور حضرت بقیه الله (عجل الله فرجه الشریف) است. امام خمینی (قدس سره)
۳۲۰. انقلاب مردم ایران، نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمداری حضرت حجّت (علیه السلام) است. امام خمینی (قدس سره)
۳۲۱. حرکت تاریخی انسان آن وقت (ظهور حضرت مهدی (علیه السلام)) است، آن وقت است که استعدادهای انسان ظهور خواهد کرد. مقام معظم رهبری
۳۲۲. ما به زمان ظهور امام زمان (عجل الله فرجه الشریف)، این محبوب حقیقی انسان ها نزدیک شده ایم؛ زیرا معرفت ها پیشرفت کرده است. مقام معظم رهبری
۳۲۳. دنیای سرشار از عدالت، پاکی، راستی، معرفت و محبت دنیای دوران امام زمان (علیه السلام) است. مقام معظم رهبری
۳۲۴. انتظار فرج؛ یعنی ایجاد و حفظ آمادگی همه جانبه فردی و اجتماعی. مقام معظم رهبری
۳۲۵. انتظار فرج موجب می شود که انسان به وضع موجود قانع نباشد و بخواهد به وضعی بهتر و برتر دست پیدا کند. مقام معظم رهبری
۳۲۶. دشمنان تفکر و اعتقاد به مهدویت، همواره تلاش کرده اند تا آن را از اذهان مردم بزدایند و یا مفاهیم اعتقاد به مهدویت را تحریف کنند. مقام معظم رهبری
۳۲۷. امروز در نقطه مقابل تلاش دشمنان، باید در جهت اعتماد و عمل و تبلیغ و تبیین حقیقت مهدویت حرکت کنیم. مقام معظم رهبری
۳۲۸. امام زمان (علیه السلام) ظهور خواهد کرد تا جوامع بشری و تاریخ بشر را نجات دهد و این نظم غیرعادلانه را به نظمی عادلانه مبدل سازد. مقام معظم رهبری
۳۲۹. خورشید من! برآی که وقت دمیدن است. مقام معظم رهبری
۳۳۰. جزیره خضرا، آن دلی است که امام زمان (عجل الله فرجه الشریف) در آن تاب بیاورد. آیت الله بهجت
۳۳۱. با وجود اعتقاد به داشتن رئیسی که عین الله الناظره است، آیا می توانیم از نظر الهی فرار کنیم و یا خود را پنهان کنیم. آیت الله بهجت
۳۳۲. آیا می شود امام زمان (عجل الله فرجه الشریف) چهارصد میلیون یاور داشته باشد؛ ولی ظهور نکند؟! آیت الله بهجت
۳۳۳. بردن نام شریف حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف)، که عبارت از محمّد(علیه السلام)، فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام) می باشد در امثال زمان ما که تقیه نیست جایز است. آیت الله مکارم شیرازی
۳۳۴. شرط ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) این است که ما در خودسازی بکوشیم. آیت الله مکارم شیرازی
۳۳۵. زمان ظهور حضرت را کسی نمی تواند تعیین کند؛ اما نشانه هایی می بینیم که امیدواریم ظهور نزدیک باشد. آیت الله مکارم شیرازی
۳۳۶. ظلم به اندازه کافی هست، ما باید «عبادی الصالحون» را درست کنیم. آیت الله مکارم شیرازی
۳۳۷. ما تصور می کنیم که در این عصر و زمان ما ان شاء الله در بین الطلوعین ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) قرار داریم. آیت الله مکارم شیرازی
۳۳۸. به همان اندازه که در زندگی مادی ما، آب جاری ضرورت دارد؛ به همان اندازه برای زندگی معنوی ما، یاد امام زمان، عشق به امام زمان، انتظار امام زمان (علیه السلام) لازم است. آیت الله مکارم شیرازی
۳۳۹. ما مأمور نیستیم که اصرار به دیدن حضرت داشته باشیم. آیت الله مکارم شیرازی
۳۴۰. بشر با اعمال و رفتار خود، ثابت نموده که با وجود تکامل روزافزون علمی عاجز است از این که عدل کامل را مستقر سازد. آیت الله فاضل لنکرانی
۳۴۱. باید زمینه را مساعد کنید که اگر غیبت، صدهزار سال هم طول بکشد، عقاید مردم خراب نشود. آیت الله شیخ جواد تبریزی
۳۴۲. منتظران باید از محرمات اجتناب کنند، واجبات را به جا آورند، امر به معروف و نهی از منکر کنند، احساس وظیفه و مسؤولیت کنند. آیت الله صافی گلپایگانی
۳۴۳. در مسأله انتظار، عمده مطلب این است که ما عملاً منتظر باشیم که اگر آقا همین الان تشریف بیاورند، بتوانیم برویم خدمتش و عرض وجود کنیم و اظهار ولایت داشته باشیم. آیت الله صافی گلپایگانی
۳۴۴. درب خانه امام زمان (علیه السلام) تا روز ظهور حضرت باز است و آنها که اخلاص دارند، بر در این خانه حضور پیدا کنند. آیت الله صافی گلپایگانی
۳۴۵. اگر گفتیم امام، غایت فعل است، قطعاً اضطرار است، فعل بدون غایت لغو است و کار لغو از خدا سر نمی زند. آیت الله سبحانی
۳۴۶. بالاترین و برترین بنده ی خاص خداوند، در این زمان حضرت ولی عصر (ارواحنا له الفداء) است. اگر ما به رضای الهی عمل کنیم، خداوند او را از ما مخفی نخواهد کرد. آیت الله فلسفی
۳۴۷. معنی اصلی انتظار این است که انسان زمینه و آمادگی برای اطاعت و پیوستن به آن حضرت را در خود آماده کند، و همچنین زمینه ساز ظهور آن حضرت باشد. آیت الله حائری
۳۴۸. انسان باید در نیمه شب برخیزد و بر غربت و مظلومیت آقا (امام زمان (علیه السلام)) گریه کند. آیت الله علوی گرگانی
۳۴۹. وظیفه ما منتظران آن است در عصر غیبت و ان شاء الله ظهور، با قلم و بیان و بدن و فکرمان و با حمایت های علمی و عملی مان جزء یاران و یاوران راستین آن حضرت باشیم. آیت الله جوادی آملی
زیارات:
۳۵۰. گواهی می دهم به درستی که به ولایت تو پذیرفته شود عمل ها، پاکیزه شود کارها و دوچندان شود نیکی ها. زیارت صاحب الزمان (علیه السلام)
۳۵۱. درود بر تو ای نگه دارنده رازهای پروردگار جهانیان. زیارت صاحب الزمان (علیه السلام)
۳۵۲. درود بر تو ای راه خدا که هرکس به غیر از آن طریق رود، هلاک شود. زیارت صاحب الزمان (علیه السلام)
۳۵۳. تویی نظام دین و پیشوای پرهیزکاران و عزّت بخش یکتاپرستان. زیارت صاحب الزمان (علیه السلام)
۳۵۴. مولای من! اگر پیش از ظهورت مرگم در برسد، به راستی من متوسل به تو و پدران پاکت هستم. زیارت صاحب الزمان (علیه السلام)
۳۵۵. ای مولای من! دوستت را به آرزویش برسان و آمالش را محقق ساز و از خدا آمرزش گناهانش را بخواه. زیارت صاحب الزمان (علیه السلام)
۳۵۶. خدایا! نیرومند گردان دین را به دست او پس از گمنامی. زیارت صاحب الزمان (علیه السلام)
۳۵۷. خدایا زمان انتظار طولانی شده است و فاجران به ما طعنه می زنند و انتظار برای ما سخت شده است. زیارت صاحب الزمان (علیه السلام)
۳۵۸. درود بر تو ای تلاوت کننده کتاب خدا و مفسّر و مبین او. زیارت آل یاسین
۳۵۹. درود بر تو ای وعده خدا که ضمانت نموده او را. زیارت آل یاسین
۳۶۰. ای مولای من! شقاوت مند کسی است که مخالفت کند شما را و سعادت مند کسی است که اطاعت کند شما را. زیارت آل یاسین
۳۶۱. کار نیکو آن است که شما امر کنید و عمل منکر و زشت آن است که شما آن را نهی کنید. زیارت آل یاسین
۳۶۲. خدایا! یاری نما او را و یاری کن به وسیله او، دینت را، و یاری کن به وسیله او، دوستان خود و دوستان او را. دعای بعد از زیارت آل یاسین
۳۶۳. خدا را و شما را گواه می گیرم که من به باز آمدن شما ایمان دارم و رجعت شما را تصدیق می کنم، منتظر امر شما هستم و در آرزوی شما هستم. زیارت جامعه کبیره
۳۶۴. در این زمان، نجات بخش امت، آخرین امام از خاندان پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) است که آخرین حلقه زنجیره نور است در دنیایی که پرده های تودرتوی ظلمت، آن را پوشانده است. زیارت جامعه کبیره
۳۶۵. (مهدی جان!) هرکس شما را دوست بدارد، خدا را دوست داشته است. زیارت جامعه کبیره
۳۶۶. مولای من! بر من دشوار است که بر تو بگریم؛ امّا دیگران تو را وا نهند و در فراقت احساس تأثّر و اندوه نکنند. دعای ندبه
۳۶۷. کجاست آن منتظر برای راست کردن کجی و نادرستی؟! دعای ندبه
۳۶۸. کجاست آن دخیره الهی برای تجدید فرایض و سنن؟! دعای ندبه
۳۶۹. کجاست عزت دهنده دوستان و خوار کننده دشمنان؟! دعای ندبه
۳۷۰. کجاست آنکه دعای خلق پریشان و مضطرّ را اجابت می کند. دعای ندبه
۳۷۱. ای کاش می دانستم کجا و در چه وقت دلها به ظهور تو قرار و آرام خواهد یافت. دعای ندبه
۳۷۲. بسیار سخت است بر من که خلق را ببینم ولی تو را نبینم. دعای ندبه
۳۷۳. به جانم قسم! که تو از نظر ما دوری؛ امّا ابداً از ما جدا نیستی. دعای ندبه
۳۷۴. تا چه زمان سرگردان تو باشم ای مولایم؟! دعای ندبه
۳۷۵. ای فرزند احمد! آیا به سوی تو راه ملاقاتی است که به دست آید؟ دعای ندبه
۳۷۶. آیا روز جدایی به فردای وصال می رسد که به دیدار جمالت بهره مند شویم. دعای ندبه
۳۷۷. کی شود از تشنگی طولانی به آب زلال گوارایت سود بریم؟ دعای ندبه
۳۷۸. کی می شود که تو ما را و ما تو را ببینیم که پرچم نصرت و پیروزی را برافراشته و نمایان سازی؟! دعای ندبه
۳۷۹. ای فریادرس فریادخواهان! بنده کوچک گرفتارت را دریاب و ظاهر نما به او آقایش را. دعای ندبه
۳۸۰. خدایا! من تجدید بیعت می کنم با او در بامداد امروز و تا ایامی که زندگانی کنم. دعای عهد
۳۸۱. خدایا! مرا از یاران او، کمک کار او، دفاع کنندگان از او و شتاب کنندگان به سوی او گردان. دعای عهد
۳۸۲. خدایا! گرفتاری بزرگ شد و راز پنهانی ظاهر شد و پرده برداشته شد و زمین با همه پهناوری تنگ شد. دعای فرج
۳۸۳. خدایا! همان گونه که قلب مرا با ذکر خود آباد کردی، اسلحه مرا (هم) برای یاری او ظاهر کن. دعای سرداب
۳۸۴. خداوندا مشتاق دوست باکرامتی از جانب تو هستیم که به آن، اسلام و اهلش را عزیز کنی و نفاق و اهلش را ذلیل کنی. دعای افتتاح
۳۸۵. بارالها! به وسیله مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) ما را از تفرقه و پراکندگی درآور. دعای افتتاح
۳۸۶. بارالها! به درگاه تو شکایت می کنیم از نبود پیامبرمان و از غیبت ولی و اماممان. دعای افتتاح
۳۸۷. به برکت او به خلق روزی می رسد و به واسطه او زمین و آسمان پابرجاست. دعای عدیله
احادیث:
۳۸۸. امام غایب؛ یعنی غایب از دیدگان و حاضر در دل های اهل بصیرت و ایمان. بحار الانوار، ج ۲
۳۸۹. روزی از حضرت صاحب الزمان (عجّل الله فرجه الشریف) در مجلس امام صادق (علیه السلام) یاد شد، پس امام صادق (علیه السلام) به منظور تعظیم و احترام اسم آن حضرت به پا ایستاد. بحار الانوار، ج ۴۴
۳۹۰. خدایا! حجّتت را به من بشناسان؛ که اگر حجّتت را به من نشناسانی، از دینم گمراه خواهم شد. بحار الانوار، ج ۵۲
۳۹۱. زیارت ناحیه مقدسه، سوگنامه امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) در رثای حسین (علیه السلام) است. بحار الانوار، ج ۹۸
۳۹۲. بارخدایا! انتظار طولانی شد و مورد نکوهش قرار گرفتیم و یاری نمودن ما یکدیگر را، مشکل گردید. بحار الانوار، ج ۱۰۲
۳۹۳. فرشتگان در این شب (شب قدر) مقدّرات یک سال را نزد ولی مطلق زمان آورده، بر او عرضه و تسلیم می کنند. اصول کافی
۳۹۴. حجت بر خلق تنها توسط امام قائم است. اصول کافی
۳۹۵. اگر در روی زمین به جز دو نفر ساکن نباشند؛ هرآینه یکی از آنها حجّت و امام خواهد بود. اصول کافی
۳۹۶. مهم ترین و واجب ترین امور بعد از شناخت خدا و رسول او، شناختن ولی امر و صاحب الزمان (عجّل الله فرجه الشریف) است. مکیال المکارم
۳۹۷. مؤمن از فراق و دور ماندن از حضرت، اندوهگین است و این از نشانه های دوستی و اشتیاق به آن حضرت است. مکیال المکارم
۳۹۸. تمام آن آثار در یک سال واقع می شوند، پس واجب است، مؤمن منتظر در طول سال آماده ظهور مولایش باشد؛ چون احتمال دارد این امر در آن سال وقوع یابد. مکیال المکارم
۳۹۹. ایمان بدون شناخت امام زمان (علیه السلام) تحقق نمی پذیرد. مکیال المکارم
۴۰۰. ای آن که بر اثر شدّت نورش مخفی شده ای، ظاهری که در ظهور و آشکاری اش باطن است. مکیال المکارم
۴۰۱. دعا کردن برای تعجیل در فرج، نشانه انتظار است. مکیال المکارم
۴۰۲. پس هر قدر انتظار شدیدتر باشد، آمادگی و مهیا شدن قوی تر خواهد بود. مکیال المکارم
۴۰۳. واجب است که محبت تو نسبت به امام زمانت؛ که اصل و گیره ایمان و کوه ولایت و قلّه آن است، شدیدتر و قوی تر از محبت نسبت به تمام مؤمنین باشد. مکیال المکارم
۴۰۴. (خدایا!) یاد او، انتظارش، ایمان به او، باور شدید به ظهور او، دعا برای او و توجه به او را در ما به فراموشی مسپار. غیبت طوسی
۴۰۵. ما معتقد نیستیم که امام از اولیای خود پنهان است؛ بلکه بسیاری از دوستان حضرت، با وی دیدار کنند. غیبت طوسی
۴۰۶. به قیام او (امام زمان (علیه السلام))، اهل آسمان ها و ساکنین آنها شادمانی می کنند. غیبت نعمانی
۴۰۷. نخستین کلام مهدی (علیه السلام) یاد حسین (علیه السلام) است. الزام الناصب
۴۰۸. اگر انسان واقعاً جرعه ای از شربت گوارای محبت به امام خود را چشیده باشد، چنان شود که خواب را از چشم ببرد و لذّت را از طعام و شراب. نجم الثاقب
۴۰۹. موضوع مهدویت و اندیشه ظهور و قیام حضرت ولی عصر (ارواحنا له الفداء)، یکی از مهم ترین مسایل اعتقادی اسلامی است. دارالسلام
۴۱۰. خدایا درود بفرست بر ولی خودت که در انتظار امر تو و در انتظار فرج دوستان تو است. اقبال الاعمال
۴۱۱. بر پرچم حضرت مهدی نوشته شده است: بیعت برای خداوند است. منتخب الاثر
۴۱۲. ضروری ترین، مهم ترین و لازم ترین دعایی که باید مردم در زمان غیبت انجام دهند، دعا برای ظهور امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) است. صحیفه مهدیه
۴۱۳. چنانچه مردم، از اولین روزهای سیاه غیبت، با حال تباه خود آشنامی شدند، عصر ظلمت(غیبت) این گونه طولانی نمی شد. صحیفه مهدیه
۴۱۴. بپرهیز! بپرهیز از آن که خویشتن یا فرد دیگری را در دوستی و دعا بر آن حضرت مقدم داری. صحیفه مهدیه
۴۱۵. ترک اعتیاد اجتماعی و رها شدن از قید و بند غفلت از ظهور حضرت بقیه الله (عجّل الله فرجه الشریف)، انسان را به برترین و بافضیلت ترین مقامات می رساند. صحیفه مهدیه
۴۱۶. کسی که برای تعجیل ظهور دعا کند، دعای امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) شامل او می شود. صحیفه مهدیه
۴۱۷. ما به عصر غیبت خو گرفته ایم و به تیرگی ها و تاریکی ها عادت نموده ایم. صحیفه مهدیه
۴۱۸. کسی منتظر امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) می باشد که علاوه بر اعتقاد، امید و انتظار درک آن زمان را داشته باشد و بر اساس انتظار و امید، عمل نماید. صحیفه مهدیه
۴۱۹. فردی که خود را صالح می داند، باید منتظر ظهور مصلح باشد. صحیفه مهدیه
بزرگان:
۴۲۰. انتظار، نخست یک آرمان و عقیده است و سپس در عمل و عینیت آشکار می گردد. موعودشناسی
۴۲۱. روح و جوهر اصلی انتظار؛ مقاومت و صبر است. موعودشناسی
۴۲۲. بدون انتظار، زندگی مفهومی ندارد و شور و نشاط لازم برای تداوم آن در کار نیست. موعودشناسی
۴۲۳. انتظاری که سازنده است، تحرّک بخش است، تعهدآور است؛ عبادت، بلکه بافضیلت ترین عبادات است. موعودشناسی
۴۲۴. انسان منتظر پیوندی ناگسستنی با هدف ها و آرمان های امام منتظر و موعود خود دارد. موعودشناسی
۴۲۵. جامعه منتظر و انسان های دارای خصلت انتظار، باید در زمینه خواست ها و هدف های امامشان عمل کنند. موعودشناسی
۴۲۶. شخص منتظر باید به قدر استطاعت خود، در سلوک و رفتارش، زمینه های اجتماعی و فردی را برای ظهور منجی فراهم نماید. موعودشناسی
۴۲۷. منشأ محرومیت از ملاقات حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) و غیبت ایشان خود ما بوده ایم. موعودشناسی
۴۲۸. دعوت مردم به امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) و ایجاد عشق آن حضرت در قلوب آنها، در حقیقت دعوت به سوی خدا و ایجاد عشق به خدا در قلوب مردم است. موعودشناسی
۴۲۹. عاشق واقعی امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف)، در حقیقت عاشق تمام خوبی هاست؛ عاشق واقعی امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف)، در حقیقت عاشق عمل به خوبی هاست. موعودشناسی
۴۳۰. شیعیان با نام امام حسین (علیه السلام) قیام می کنند و به اسم امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) قیامشان را حفظ می نمایند. موعودشناسی
۴۳۱. باید خود را اصلاح نموده و با شرایط حکومت و عصر ظهور حضرت وفق دهیم. موعودشناسی
۴۳۲. شیخ صدوق (رحمه الله): توقیعی که به خط امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) برای پدرم صادرشد، اکنون نزدمن موجوداست. موعودشناسی
۴۳۳. نزدیک به یکصد و چهل آیه از قرآن کریم را به استناد احادیث فریقین بر امام مهدی (علیه السلام) تطبیق کرده اند. هزار و یک نکته
۴۳۴. آشنایی با امام زمان (علیه السلام)، بهترین وسیله و مطمئن ترین راه برای رسیدن به شناخت خدا است. هزار و یک نکته
۴۳۵. آشنایی با امام زمان (علیه السلام)، مقدمه دوست داشتن او؛ و دوست داشتن او مقدمه ای برای دوست داشتن خداست. هزار و یک نکته
۴۳۶. آشنایی با امام زمان (علیه السلام)، دست آویزی استوار و محکم برای دستیابی به هدایت و نجات از ضلالت و گمراهی است. هزار و یک نکته
۴۳۷. بدون شناخت امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) شناخت دین، فهم قرآن و درک معارف عقیم می ماند. هزار و یک نکته
۴۳۸. حضرت ولی عصر (ارواحنا له الفداء) موجود و حاضر است و ما حضور نداریم. هزار و یک نکته
۴۳۹. حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) از بیداری شب ها، چهره اش به زردی می گراید. هزار و یک نکته
۴۴۰. انسان مسلمان، در دوره غیبت، اگر فقط نیت جهاد هم داشته باشد، ثواب جهاد به او داده خواهد شد. هزار و یک نکته
۴۴۱. نخستین وظیفه منتظران، کسب معرفت نسبت به وجود مقدس امام و حجّت زمان خویش است. هزار و یک نکته
۴۴۲. اصل اینکه انسان باید امیدوار باشد، امید به فرج داشته باشد، امید به گشایش بعد از شدّت و سختی داشته باشد، این لازمه ایمان است. هزار و یک نکته
۴۴۳. آزمایش به وسیله غیبت حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) از سخت ترین آزمایش های الهی است. هزار و یک نکته
۴۴۴. سست شدن بنیاد خانواده و... بی مهری از ویژگی های بارز آخر الزمان است. هزار و یک نکته
۴۴۵. امام عصر (ارواحنا له الفداء) اهل قیام و جهاد، عبادت و تهجّد، خضوع و خشوع، زهد و ساده زیستی و... است. هزار و یک نکته
۴۴۶. نخستین شرط بیعت امام (علیه السلام) با یاران، حفاظت حدود خدا است. هزار و یک نکته
۴۴۷. یاران امام مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) در بصیرت، رایت و خردمندی سرآمد هستند. هزار و یک نکته
۴۴۸. یاران امام مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) مردانی که سَبُک خوابند و در نماز، بسان زنبور عسل زمزمه کنان هستند. هزار و یک نکته
۴۴۹. یاران امام مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، عاشقان مولای خودند و پاک بازان راه او. هزار و یک نکته
۴۵۰. یاران امام مهدی (علیه السلام) شب که سراغ آنها می روی، گویی سراغ یک عده راهب رفته ای؛ ولی روز که سراغشان می روی، گویی سراغ یک عدّه شیر رفته ای. هزار و یک نکته
۴۵۱. زهد و ساده زیستی زینت کارگزاران حضرت مهدی (علیه السلام) است. هزار و یک نکته
۴۵۲. غیبت امام مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) سرّی از اسرار الهی است که حکمت آن بر بندگان مخفی و پوشیده است و تنها بعد از ظهور حضرت روشن خواهد شد. هزار و یک نکته
۴۵۳. انتظار فرج و حکومت جهانی حضرت مهدی (علیه السلام)، به هیچ وجه ناسازگاری با قیام های پیش از ظهور ندارد؛ بلکه برخی از قیام ها و حکومت ها، زمینه ساز قیام و حکومت جهانی حضرت مهدی (علیه السلام) خواهد شد. چشم به راه مهدی
۴۵۴. ساکنان زمین و آسمان به حضرت مهدی (علیه السلام) عشق می ورزند. روزگار رهایی
۴۵۵. برای غیبت او حیرتی است که گروه هایی در آن گمراه می شوند و گروهی بر هدایت استوار می مانند که آنها بهترین امّت هستند که با بزرگان عترت همراهند. روزگار رهایی
۴۵۶. حضرت مهدی (علیه السلام) داخل کوفه می شود، بر فراز منبر قرار می گیرد و خطبه آغاز می کند، و (مردم) از شدّت گریه نمی فهمند که او چه می گوید. روزگار رهایی
۴۵۷. غیبت به معنای عدم شناخت است؛ نه به معنای ممکن نبودن ملاقات؛ نه به معنی ندیدن امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف). ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۵۸. امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) در زمان غیبت، قابل رؤیت، قابل دیدار و قابل ملاقات است. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۵۹. دوشنبه ها و پنج شنبه ها نامه عمل من و شما خدمت امام مهدی (علیه السلام) می رسد. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۰. ما باعث شدیم تا امام زمان (علیه السلام) از ما دور باشد؛ یعنی ما از امام زمان (علیه السلام) دور هستیم، و گرنه او به ما از قلب ما نیز نزدیک تر است. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۱. غیبت امام زمان (علیه السلام) در اثر گناه و معصیتی است که ما انجام داده ایم. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۲. عالی ترین وسیله تهذیب نفس، کامل ترین وسیله سیر و سلوک الی الله، این است که ارتباطمان را با ولی مطلق قوی کنیم. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۳. اولین طریق عالی برای ارتباط با حضرت مهدی (علیه السلام) انجام دادن واجبات و ترک معاصی و گناهان است. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۴. شما خیال می کنید امام زمان (علیه السلام) من و شما را به حال خودمان رها کرده است؟! والله! این گونه نیست، بالله! این گونه نیست. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۵. تو خودت را بساز، امام زمان (علیه السلام) به سراغت می آید. من خودم را بسازم، حضرت مهدی (علیه السلام) به سراغم می آید. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۶. باید از عشق امام زمان (علیه السلام) بسوزیم و بگدازیم؛ وقتی سوختیم و گداختیم، یقیناً به امام زمان (علیه السلام) می رسیم. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۷. هنگامی که امام زمان (علیه السلام) ظهور بفرمایند، مردم می گویند: عجب! این آقا مجلس ما آمده بود. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۸. هرکس می خواهد با امام زمان (علیه السلام) آشنا بشود، رابطه فردی، رابطه درونی و رابطه ظاهری برقرار بکند، باید از نفس و از خواهش ها و خواسته های نفسانی و مادّی و دنیوی بگذرد. ارتباط معنوی با حضرت مهدی
۴۶۹. انتظار حضرت مهدی (علیه السلام) در منتظرانش شوق یاری و همراهی او را ایجاد می کند. نگین آفرینش
۴۷۰. پیمودن جاده انتظار بدون شناختن امام منتظر ممکن نیست. نگین آفرینش
۴۷۱. استقامت و پایداری در وادی انتظار، وابسته به درک صحیح از پیشوای موعود است. نگین آفرینش
۴۷۲. از سختی ها و تلخی های دوره غیبت، دوری شیعیان از مولای خود و محروم ماندن از دیدار جمال آن یوسف بی همتاست. نگین آفرینش
۴۷۳. انتظار تنها یک حالت روحی و درونی نیست؛ بلکه از درون به بیرون سرایت می کند و حرکت و اقدام را می آفریند. نگین آفرینش
۴۷۴. منتظرانی که جان بر کف، به انتظار یاری فرزند رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) ایستاده اند، از هم اکنون در خیمه جنگ و در کنار امیر جبهه حق هستند. نگین آفرینش
۴۷۵. منتظر حقیقی در هنگام صدقه دادن، ابتدا سلامتی وجود شریف امام خود را در نظر می گیرد. نگین آفرینش
۴۷۶. افرادی که عضو جامعه منتظر هستند، می باید جامعه را رنگ و بوی مهدوی دهند. نگین آفرینش
۴۷۷. بسیاری از علما معتقدند که در این زمان نیز، ملاقات با آن ماه منیر امکان دارد و بارها اتفاق افتاده است. نگین آفرینش
۴۷۸. منتظران واقعی باید خود را از دام شیادان و نیز نادانان حفظ کنند، و درباره زمان ظهور، تنها منتظر اراده پروردگار باشند. نگین آفرینش
۴۷۹. از زیباترین جلوه های یاد امام مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) در زندگی منتظران ظهورش، آن است که هر روز با او تجدید عهد کرده و پیمان وفاداری ببندد. نگین آفرینش
۴۸۰. یاران امام مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) از شناخت عمیق نسبت به خداوند و امام خود برخوردارند و با آگاهی کامل در میدان حق حضور یافته اند. نگین آفرینش
۴۸۱. یاوران امام مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) در عبادت از پیشوای خود الگو گرفته اند و روزها و شب ها را با ذکر شیرین حق سپری می کنند. نگین آفرینش
۴۸۲. امر ظهور زمانی است که همه از عمق جان، خواهان عدالت اجتماعی، امنیت اخلاقی و روانی و رشد و شکوفایی معنوی باشند. نگین آفرینش
۴۸۳. اگر معرفت امام برای منتظر حاصل شود، او هم اکنون خود را در جبهه امام می بیند. نگین آفرینش
۴۸۴. از آن زمان تاکنون، ما به آب حیات انتظار زنده ایم؛ انتظار ظهور منتقم خون حسین (علیه السلام). خدا کند که بیایی
۴۸۵. انتظار و بردباری را وسعتی است از هابیل تاکنون، و تا برخاستن فریاد جبرئیل در زمین و آسمان، و آوردن مژده ظهور امام زمان (علیه السلام). خدا کند که بیایی
۴۸۶. خدایا! مرا در دینت ثابت قدم کن و مرا به اطاعت خود مشغول کن و دلم را برای ولایت ولی امرت نرم کن. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۴۸۷. خدایا! یاد و انتظار و ایمان و شدّت یقین در ظهور و دعا و صلوات بر او را از یاد ما نبر. کلمات قصار امام زمان (علیه السلام)
۴۸۸. شخص منتظر باید به قدر استطاعت خود در سلوک و رفتارش زمینه های اجتماعی و فردی را برای ظهور منجی فراهم نماید. وظایف ما در عصر غیبت
۴۸۹. انسانی که منتظر ظهور مصلح عالمی است، نه تنها خود صالح است؛ بلکه درصدد ایجاد اصلاح جامعه است. وظایف ما در عصر غیبت
۴۹۰. امام واسطه فیض تکوین و تشریع است، به واسطه او است که خداوند به مردم روزی می دهد. وظایف ما در عصر غیبت
۴۹۱. انتظار، در حقیقت دعوت به مقابله است، نه تسلیم؛ مقابله با باطل و ظلم و بردگی و ذلّت. وظایف ما در عصر غیبت
۴۹۲. در عصر پربلا و محنت غیبت، تنها عنایت الهی مددرسان است؛ همان که بر قلب شیعیان مخلص مهر ایمان و یقین را حک می نماید. شیعه در عصر غیبت
۴۹۳. راهی جز تقویت ایمان و یقین، کسب معرفت، چنگ زدن به ریسمان محبت اهل بیت (علیهم السلام) و تولّی و نبرّی برای شیعه وجود ندارد. شیعه در عصر غیبت
۴۹۴. خداوند به وسیله غیبت، بندگان خویش را آزمایش می کند. سیره پیشوایان
۴۹۵. امام زمان (علیه السلام) را باید شناخت، با آرمان ها و اهداف او آشنا شد و برای یاری او آماده گشت. ناپیدا ولی با ما
۴۹۶. وقتی خاصّیت وجود امام زمان (علیه السلام)، چون خورشید نورافشانی و اعطای فیض است، ابرهای پوشاننده جز گناهان و قدر ناشناسی مردم چه می تواند باشد. ناپیدا ولی با ما
۴۹۷. شناخت امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) شناختی تعهدآور و مسؤولیت آور است. ناپیدا ولی با ما
۴۹۸. عاشورا، انتظار برآورده نشده شیعه است و انتظار، عاشورای برآورده شده شیعه. عاشورا و انتظار
۴۹۹. انتظار و عاشورا، دو بال پرواز شیعه است؛ اگر این دو نبود، چشمه غدیر می خشکید. عاشورا و انتظار
۵۰۰. فریاد «هل من ناصر» حسینی و مهدوی همواره به گوش می رسد، باید این فریاد را پاسخ گفت. عاشورا و انتظار
۵۰۱. مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، ادامه حسین (علیه السلام) است و انتظار، ادامه عاشورا و برآمده از آن. عاشورا و انتظار
۵۰۲. القاب «ثارالله»، «الوتر الموتور» و «الطرید الشدید» القاب مشترک امام حسین (علیه السلام) و حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) است. عاشورا و انتظار
۵۰۳. عاشورا، دریچه ای به انتظار است و انتظار، تجلّی آرزوها و آمال کربلا. عاشورا و انتظار
۵۰۴. یاران حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) همه عاشورایی اند و در مکتب حسین (علیه السلام) پرورش یافته و بالیده اند. عاشورا و انتظار
۵۰۵. منتظر حضرت مهدی (علیه السلام)، باید از دین تحلیلی عمیق داشته باشد تا در این عصر، که عصر شبهات و فتنه ها است، بتواند زمینه ساز حرکت حضرت مهدی (علیه السلام) باشد. عاشورا و انتظار
۵۰۶. همه فضیلت انتظار به این است که منتظر حجابی میان خود و امامش احساس نکند و او را همواره حاضر و ناظر ببیند. انتظار منتظر و تکالیف منتظران
۵۰۷. روح و جوهر اصلی انتظار، مقاومت و صبر است. انتظار چیست منتظر کیست
۵۰۸. انتظار فرج کار است، حرکت است، تلاشی هدف مند است و با بی هدفی و سکون و تن آسایی سازگاری ندارد. انتظار بهار و باران
۵۰۹. در انتظار، چون حرکت و عملی در راستای اراده خداوند و در جهت عملی شدن وعده های او صورت می گیرد، محبوب خدا است. انتظار بهار و باران ۵۱۰. چشم انتظاری جز بر پایه شناخت میسّر نیست. انتظار بهار و باران
۵۱۱. انتظار مهدی (عجّل الله فرجه الشریف): سنگربانی عقیده، مرزبانی اندیشه، و مبارزه در راه پاسداری از فرهنگ اسلام و ولایت است. انتظار بهار و باران
۵۱۲. خداوند دین بی ولایت را نمی پذیرد، چنان که ولایت بی انتظار را نمی پذیرد. انتظار بهار و باران
۵۱۳. انتظار مهدی (عجّل الله فرجه الشریف): ایمان به غیب، اقرار به ولایت، و باورداشت حاکمیت قرآن است. انتظار بهار و باران
۵۱۴. انتظار مهدی (عجّل الله فرجه الشریف): اقتدای به او، بیعت با او و سرسپاری به فرمان اوست. انتظار بهار و باران
۵۱۵. انتظار مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)؛ یعنی انتظار خلاصه همه خوبی های خلقت. انتظار بهار و باران
۵۱۶. انتظار وقت نمی شناسد؛ انتظار سوز شوقی است که به جان می افتد؛ انتظار شعله عشقی است که در دل می گیرد. انتظار بهار و باران
۵۱۷. مگر می شود در انتظار باران و رحمت بی منتهای الهی بود و از تشنگی جان داد؟! انتظار بهار و باران
۵۱۸. قرار گرفتن انتظار حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) در کنار شهادت به توحید و نبوت و ولایت، حاکی از شدّت اهمّیت و اعتبار آن در نزد خداوند است. انتظار بهار و باران
۵۱۹. آنان که منتظران واقعی امام زمان (علیه السلام) و شیفتگان صادق دیدار اویند، مخلصان حقیقی درگاه خداوندند. انتظار بهار و باران
۵۲۰. بنده مؤمن خدا، در دوران غیبت امامش، لحظه ای را بی انتظار نمی گذراند. انتظار بهار و باران
۵۲۱. تا جان به تن منتظران است و تا دلشان می تپد، انتظارشان می سوزاند و گرما می بخشد. انتظار بهار و باران
۵۲۲. اطاعت کنندگان امام در ظهور، همان هایند که در غیبت انتظار کشندگان او بودند. انتظار بهار و باران
۵۲۳. دامن آلودگان به خبائث گناه؛ اگر در فراق یار، به ظاهر خون از دیده ببارند، باز در شمار منتظرین نیستند. انتظار بهار و باران
۵۲۴. در نگاهی عمیق تر، همه درجات منتظرین در محدوده بی نهایت ها و خارج از حیطه درک و فهم ماست. انتظار بهار و باران
۵۲۵. منتظر قیام حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) که نماز مجسّم، قرآن مجسّم و دین مجسّم است و... در انتظار احیای قرآن و دین برمی خیزد، می کوشد و می خروشد. انتظار بهار و باران
۵۲۶. حضرت مهدی (علیه السلام) همه مردم و به ویژه شیعیان خود را نیک می شناسد و با نام تک تک آنان آشناست. فصلنامه انتظار
۵۲۷. شناخت امام، درک اضطرار به او و آگاهی به حقّ ولایت اوست. «عارفاً بحقّه». فصلنامه انتظار
۵۲۸. اگر ایمان به حضرت مهدی (علیه السلام) واقعی باشد، می تواند عاملی برای دسترسی به آن حضرت باشد؛ اما چنانچه ایمانی ظاهری باشد، اثری نخواهد بخشید. فصلنامه انتظار
۵۲۹. معرفت امام و محبت و ولایت او، زمینه ساز عهد و پیمان و بیعت با امام می شود. فصلنامه انتظار
۵۳۰. محبّت ادامه معرفت است، با درک اضطرار به امام و آگاهی از حقّ ولایت او، محبّت امام در دل می نشیند. فصلنامه انتظار
۵۳۱. کسانی که در طول تاریخ از بندگی خدا برخوردار بودند و به معنای واقعی عبد بودند نه عابد، هیچ گونه مشکلی برای پذیرش ولی خدا نداشتند. فصلنامه انتظار
۵۳۲. عظیم ترین فایده وجودی امام، که همان وظیفه اصلی اوست، مسئله هدایت می باشد و لازمه انجام آن نیز، شناخت چهره امام و ارتباط مستقیم با او نبوده است. فصلنامه انتظار
۵۳۳. از ما، عمل به تکلیف را خواسته اند و دیدن حضرت تکلیف نیست. فصلنامه انتظار
۵۳۴. فرج امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف)، فرج ما دانسته شده است و دعا برای فرج آن حضرت، در واقع دعا برای فرج و رفع گرفتاری خود ما است. فصلنامه انتظار
۵۳۵. آه از این مظلومیت! چقدر این مظلومیت سوزناک و جانکاه است که حضرت زهرا(علیها السلام) خود و فرزندش مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) را مظلوم معرفی می کند. فصلنامه انتظار
۵۳۶. حضرت مهدی (علیه السلام) به حدّی مظلوم است که: «اگر او را می شناختند، او را تکّه تکّه می کردند». فصلنامه انتظار
۵۳۷. غیبت سلب نعمت ظهور و دیدار امام است، که در اثر بی توجهی ها و غفلت های بشریت رخ داده است. فصلنامه انتظار
۵۳۸. زمانی می توانیم معنای انتظار و حقیقت آن را درک کنیم که بدانیم و لمس کنیم امام زمان (علیه السلام) را برای چه می خواهیم. فصلنامه انتظار
۵۳۹. هرچه هست از کوتاهی و کم همّتی و از نابالغی و عدم درک اضطرار ما به حجّت و ولی خداست. فصلنامه انتظار
۵۴۰. در نهایت منتظر باید به ظاهر عمل مغرور نشود، که ارزش عمل متناسب با نیت هاست. فصلنامه انتظار
۵۴۱. می گویند: تو نیستی چه یاوه ای! من تو را با ذرّه ذرّه سلول هایم و از عمق جانم می خوانم. فصلنامه انتظار
۵۴۲. دیدار حضرت، بدون شک توفیق بزرگی است؛ اما ما مکلّف به آن نشده ایم. فصلنامه انتظار
۵۴۳. جزیره خضراء، عالم هورقلیا و مانند این ها توهماتی هستند رد شده و افسانه هایی هستند بی دلیل. فصلنامه انتظار
۵۴۴. کسانی که بدون توجّه به بحث آسیب ها (مهدویت) وارد عمل می شوند، همچون باغبانی می مانند که بدون توجّه به آفت ها مشغول به کشت و کار شود. فصلنامه انتظار
۵۴۵. ساماندهی اجتماعی با محوریت شایسته سالاری رکن رکین اصلاحات در جامعه عدل مهدوی است. فصلنامه انتظار
۵۴۶. سخت گیری بر مدیران جامعه، عین پرسش گری حضرت و پاسخ گو بودن مسؤولان است. فصلنامه انتظار
۵۴۷. یاران مهدی (علیه السلام)، مردانی هستند فولاددل، که همه وجودشان یقین به خداست. فصلنامه انتظار
۵۴۸. دوره آخرالزمان، برگ آخر تاریخ و فصل سنگ پزان تاریخ دینی است. فصلنامه انتظار
۵۴۹. منتظر واقعی در بعد علمی، آن چنان معرفتی دارد که غیبت برای او همانند مشاهده است. و در بعد عملی آشکارا و نهان به دعوت و تبلیغ مشغول است. فصلنامه انتظار
۵۵۰. فرهنگ مهدویت؛ فرهنگ اندیشه، روحیه، جوانه زدن، رویش، پویش، عشق، حرکت، طرح و عمل است. فصلنامه انتظار
۵۵۱. دکترین مهدویت؛ یعنی بلوغ انسان و درک اضطرار به یک منجی الهی و مصلح معصوم. فصلنامه انتظار
۵۵۲. فرهنگ مهدویت؛ اصلاح خویشتن، آمادگی برای ایثار و تسلیم فرمان مولا بودن است. فصلنامه انتظار
۵۵۳. حجّ مهدوی، حرکتی است از خود به سوی خدا همراه با امام و همگام با خلق. فصلنامه انتظار
۵۵۴. حضرت مهدی (علیه السلام) روح حج و رمز تمامیت آن است. فصلنامه انتظار
۵۵۵. انتظار شیعه، فقط انتظار شخص امام نیست؛ بلکه انتظار شخصیت الهی امام و انتظار همه امامان و نظام امت است. مجله انتظار
۵۵۶. یابن الحسن! بنا داریم دست کم فصلی با تو باشیم، آیا امید وصلی هست؟! مجله انتظار
۵۵۷. یابن الحسن! تو مطلوب خدا و مقصود انبیا و محبوب اولیایی؛ تو فریاد عطش همه اعصار و قرونی. مجله انتظار
۵۵۸. یابن الحسن! من تو را بر بال ملائک و گلبرگ نیلوفران و ترانه باران دیدم. مجله انتظار
۵۵۹. مهدیا! عزیزا! یوسفا! صدیقا! بیا که هستی بی تو سخت خاموش است. مجله انتظار
۵۶۰. انتظار؛ یعنی کمی دورتر را هم دیدن و صدای پای آشنایی را شنیدن. مجله انتظار
۵۶۱. انتظار؛ یعنی دل به راه بودن، نه تنها چشم به راه بودن. مجله انتظار
۵۶۲. انتظار؛ یعنی کمتر با مردم بودن و بیشتر با محبوب دلها امام زمان (علیه السلام) بودن. مجله انتظار
۵۶۳. انتظار؛ یعنی هرگز محبوب را فراموش نکردن. مجله انتظار
۵۶۴. انتظار؛ یعنی شب ها را کمتر خوابیدن و روزها را بیشتر تلاش کردن. مجله انتظار
۵۶۵. انتظار؛ یعنی خدا را در زمین جستجو کردن. مجله انتظار
۵۶۶. انتظار؛ یعنی بیشتر به اهل آسمان نگاه کردن و کمتر به اهل زمین نگریستن. مجله انتظار
۵۶۷. انتظار: یعنی تفسیر ذهنی و عینی «والعاقبه للمتّقین». مجله انتظار
۵۶۸. در روایات اهل بیت (علیهم السلام)، انتظار صادق و فعال پاداش شهادت در راه خدا را دارد. مجله انتظار
۵۶۹. از دستاوردهای انتظار خالص و بی شائبه؛ دست یابی به یک آرامش پرمعنی و پایدار است. مجله انتظار
۵۷۰. از ارمغان های بزرگ انتظار؛ رسیدن به مقام والای عبودیت و دائم الذکر بودن است. مجله انتظار
۵۷۱. یکی از ویژگی های انتظار و یکی از ارکان مهم انتظار، انتظار معنویت و آسمانی شدن انسان خسته و بسته در بند مادّیت است. مجله انتظار
۵۷۲. یکی از ارمغان های انتظار خالصانه؛ رجعت و بازگشت به دنیا و خدمت در رکاب امام زمان (علیه السلام) است. مجله انتظار
۵۷۳. دوره آخر الزمان، سنگین ترین فصلی است که بر اهل اعتقاد می گذرد. مجله انتظار
۵۷۴. اولین و ضعیف ترین مراتب انتظار؛ انتظار به جهت گشایش در امور شخصی است. مجله انتظار
۵۷۵. دومین مرتبه انتظار؛ انتظار برای رفع مشکلات از جامعه ایمانی و آحاد مؤمنین و موحدین است. مجله انتظار
۵۷۶. سومین مرتبه انتظار؛ انتظار برای گشایش در امور جامعه جهانی و همه آحاد و ساکنین زمین است. مجله انتظار
۵۷۷. چهارمین مرتبه انتظار؛ انتظار برای گشایش در حیات حیوانات و گیاهان و جمادات است. مجله انتظار
۵۷۸. پنجمین مرتبه انتظار؛ انتظار جهت گشایش غصه ها و دردهای اولیا و انبیا در گذشته تاریخ و شادمانی و فرج برای آنان است. مجله انتظار
۵۷۹. ششمین مرتبه انتظار؛ انتظار برای گشایش امر پیامبر اکرم و ائمه معصومین (علیهم السلام) و مستضعفین واقعی است. مجله انتظار
۵۸۰. هفتمین مرتبه انتظار؛ انتظار برای گشایش غصه ها و اندوه فرشتگان و ملکوتیان می باشد. مجله انتظار
۵۸۱. هشتمین مرتبه انتظار؛ انتظار ظهور برای گشایش غصه ها و دردهای خود امام زمان (عجّل الله فرجه الشریف) و شادمانی قلب آن بزرگوار است. مجله انتظار
۵۸۲. مواظب باشیم تندبادهای شبهات و جام های شهوات و حلاوت بدعت ها ما را از مهدی فاطمه جدا نکند. مجله انتظار
۵۸۳. هرچه انتظار سوزان تر، واقعی تر، خالصانه تر و جدّی تر باشد، زمینه ارتباط عمیق تر و پرمعنی تر و پرثمرتر مهیا خواهد شد. مجله انتظار
۵۸۴. انتظار آن هنگام واقعی و صادق است که انسان را به حرکت و تلاشی در مسیر تحقق امر منتظر الیه وادار نماید. مجله انتظار
۵۸۵. کسانی که به ضرورت وحی، رسالت، اضطرار به حجت و امام رسیده اند و با امام زمان خود آشتی کرده اند، می توانند در برابر تمامی شبهات عتیق و جدید بایستند. مجله انتظار
۵۸۶. اگر حرمتش را می شناختیم و حریمش را پاس می داشتیم، غیر این بودیم که هستیم. مجله امان
۵۸۷. جامعه مهدوی، جامعه منتظر، جامعه دینی باید شرایطی داشته باشد، غیر آنچه هست؛ تا این چنینیم، امامی آن چنان را سزاوار نخواهیم بود. مجله امان
۵۸۸. اثر مهمّ دیگری که انتظار حضرت مهدی (علیه السلام) دارد، حل نشدن در مفاسد محیط و عدم تسلیم در برابر آلودگی هاست. مجله امان
۵۸۹. انتظار، ذکر مهدی به لب آوردن نیست، که به جان، محبت و اطاعت و تلاش و دوری از رنجاندن آن عزیر است. مجله امان
۵۹۰. اگر دوری از امام (علیه السلام) کسی را گرفتار کرد، انتظار فرج برای او معنادار می شود. مجله سپیده امید
۵۹۱. آیا تا الان درد فراق حضرت، خواب را از ما ربوده است؛ حتی برای چند دقیقه؟! مجله سپیده امید
۵۹۲. انتظار، انسان و جامعه را به سوی هدف خلقت، که همان معرفت، عبادت، قرب و لقاءالله است، رهنمون می کند. مجله سپیده امید
۵۹۳. ارزش اعتقاد، وفاداری، صبر، محبت و خدمت نسبت به حضرت در دوران غیبت او، بسیار بالاتر از ارزش اینها در دوران ظهور حضرت است. مجله سپیده امید
۵۹۴. استقامت و پایداری در وادی انتظار وابسته به درک صحیح از پیشوای موعود است. مجله سپیده امید
۵۹۵. اعتقاد، توجّه همیشگی به «ظهور ناگهانی»، در تحقق انتظار پویا دارای نقشی بی بدیل خواهد بود. مجله سپیده امید
۵۹۶. روح انتظار وادی امنی است که هرکس به آن برسد و آن را حفظ کند، از آسیب ها، دغدغه ها و نگرانی ها آسوده می شود. مجله سپیده امید
۵۹۷. تنها با تقوا و تزکیه نفس از گناهان و آلودگی ها و تعلّقات باطل است که می توانیم به ظهور قبل از ظهور و نیز به فرج قبل از فرج نایل شویم. مجله سپیده امید
۵۹۸. پیمودن جاده انتظار بدون شناختن امام منتظر، ممکن نیست. مجله سپیده امید
۵۹۹. انتظار، در منتظر غوغایی مبارک و حرکتی هدف دار پدید می آورد. مجله سپیده امید
۶۰۰. منتظران در مقابل بدعت ها و انحراف ها در دین و رواج منکرات و زشتی ها در سطح جامعه بی تفاوت نیستند. مجله سپیده امید
۶۰۱. جامعه منتظر باید بکوشند در همه ابعاد زندگی اجتماعی، الگوی سایر اجتماعات باشند و همه زمینه های لازم برای ظهور منجی موعود را فراهم کنند. مجله سپیده امید
۶۰۲. آنچه منتظران را در کسب معرفت امام و پیروی از آن بزرگوار یاری می دهد و پایداری در راه انتظار را به دنبال دارد، پیوستگی و ارتباط مداوم با آن طبیب جانهاست. مجله سپیده امید
۶۰۳. انتظار ظهور و درخواست تعجیل در آن، بدون توجّه به مقدمه ها و زمینه های آن، بی نتیجه خواهد بود. مشرق موعود
۶۰۴. برای خوشبخت شدن، نه تنها نیاز به امام داریم؛ بلکه به او اضطرار داریم. معرفت امام (علیه السلام)
۶۰۵. اگر امام یک ضرورت است، چرا ما به عنوان معتقدان به امامت، آنچنان که بایسته است، به او احساس نیاز نمی کنیم؟ معرفت امام (علیه السلام)
۶۰۶. امام نه یک راه سعادت، که تنها راه سعادت است. معرفت امام (علیه السلام)
۶۰۷. جامعه بدون امام؛ مانند بدنی است که عقل و تفکّر را از او گرفته باشند. معرفت امام (علیه السلام)
۶۰۸. جامعه بدون امام؛ یعنی هرج و مرج؛ یعنی آشفتگی روح و پریشانی دل. معرفت امام (علیه السلام)
۶۰۹. باید نور امام زمانی را با فرهنگ انتظار، آرام آرام در خودمان ایجاد کرده باشیم. برکات انتظار
۶۱۰. اولین برکات انتظار این است که انسان منتظر می تواند بفهمد چه ظلمتی جلوی ظهور نورانی امام را گرفته، که امام در غیبت رفته اند. برکات انتظار
۶۱۱. ظلمت آخر الزمانی غلیظترین ظلمت است؛ چون به ظاهر نجات بخش است و به باطن ظلمت. برکات انتظار
۶۱۲. باید تسلیم ظلمات آخر الزمان نشد، این را می گویند انتظار. برکات انتظار
۶۱۳. منتظر به کسی می گویند که آنچه را که هست، برایش مطلوب نیست و چیزی را می شناسد که بالاتر است از آنچه هست. برکات انتظار
۶۱۴. طولانی شدن غیبت، سبب شد بسیاری بلغزند. غیبت ولی عصر(علیه السلام)
۶۱۵. وجود امام لطفی است برای مردم از ناحیه خداوند متعال، و ظاهر بودن او لطف دیگری است و عدم امام؛ یعنی غیبت او از ناحیه خود ما است. غیبت ولی عصر(علیه السلام)
۶۱۶. آنان (یاوران حضرت مهدی (علیه السلام))، از بینش های عمیق و ژرف نسبت به خداوند، امام، انسان و هستی برخوردارند. مهدی یاوران
۶۱۷. آنان (یاوران حضرت مهدی (علیه السلام))، از سرچشمه توحید ناب سیرابند و به حضرت حقّ، آن چنان که شایسته است، اعتقاد دارند. مهدی یاوران
۶۱۸. آنان (یاوران حضرت مهدی (علیه السلام))، حرم دلهایشان به بت های نفس، ثروت و مقام نیالوده و در آن حرم امن، جز خداوند حضور ندارد. مهدی یاوران
۶۱۹. آنان (یاوران حضرت مهدی (علیه السلام))، در طریق عبودیت، اهل جدیت و تلاشند. مهدی یاوران
۶۲۰. دلهای یاوران حضرت مهدی (علیه السلام) سرشار از محبت او است. مهدی یاوران
۶۲۱. مردانی که خدا را آن چنان که شایسته است شناخته اند، آنان یاوران حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) در آخرالزمان اند. مهدی یاوران
۶۲۲. دوران سخت و دشوار غیبت ولی خدا، از دوران های بسیار دردناک بشریت است. مهدی یاوران
۶۲۳. قیام امام زمان (علیه السلام) زمینه سازی و آمادگی می طلبد. مهدی یاوران
۶۲۴. باید به گونه ای زیست که اگر ظهور و قیام حضرت را در حیات خویش درک نکنیم، باز هم در آن سهیم باشیم و این در گرو آن است که سلوک اجتماعی و رفتاریمان پذیرای این قیام باشد. تمنای وصال

۳۱۳ بیت شعر درباره امام زمان (علیه السلام)

الف)

ای منتظر غمگین مشو، قدری تحمل بیشتر * * * گردی به پا شد درافق، گویی سواری می رسد
ای پادشه خوبان! داد از غم تنهایی دل * * * بی تو به جان آمد، وقت است که بازآیی
ای ذکر توام درمان، در بستر بیماری وی * * * یاد توام مونس، در گوشه تنهایی
آیا رسد آخر شب هجران تو یا نه؟! * * * ای تیر غمت را دل عشاق نشانه!
اگر دل هایمان تاریک و ظلمانی نمی گردید * * * امامت هم عیان می گشت و پنهانی نمی گردید
افطار عاشقان تو دیدار روی توست شهدی * * * از این رطب به لب روزه دار کن
آخر شب سرد ما سحر می گردد * * * مهدی به میان شیعه برمی گردد
ای که خاک درت از سنبل تر، خوشبوتر * * * عکس رخسار تو از شمس و قمر نیکوتر
ای منتقم! بیا که به غیر از تو دیگری خونخواه خون پاک حسین شهید نیست
از سراپرده غیبت، خبری باز فرست که خبر یافتگان، بی خبرانند هنوز
ای اثربخش دعا! خود تو دعا کن که سرآید * * * دگر این غیبت کبری، بأبی أنت وأمّی
الا که جان جهانی، جهان جان و نهانی نهان ز دیده مایی، خدا کند که بیایی
آن روز بهار عاشقان است که چشم بر طلعت صاحب الزمان باز شود
ای کاش که در سپاه نورت مولا * * * سرباز جدید افتخاری بودیم

ب)

بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا * * * ز پشت پرده غیبت به ما نظر دارد
بهشت را فروختم به نیمی از نگاه تو * * * بدین امید زنده ام که گردم از سپاه تو
به قدر تشنگی گر تشنه امر فرج بودیم خدا داند فرج این گونه طولانی نمی گردید
با یاد و نام او ما، هر جمعه ندبه خوانیم تا از کرم رسانی، آن ندبه خوان ما را
به یازده خم مِی، گرچه دست ما نرسید * * * بده پیاله که یک خُم هنوز سربسته است
به سوز هجر تو سوگند، ای امید بشر * * * دل از فراق تو جسمی بود که جانش نیست
بیا که گوش دل من به کوچه کوچه معشوق صدای پای تو را بارها شنید، بیا
بی تو گویند: تعطیل است کار عشق بازی عشق امّا، کی خبر از شنبه و آدینه دارد
برای آمدنت گرچه زود هم دیر است شتاب کن که برآری ز شب دمار، بیا
به قرآن، نام جاوید تو جاری است تو مضمون تمام سوره هایی
به خدا بار فراق تو کشیدن سخت است جرعه ای از می وصلت نچشیدن سخت است
با آن که ندیده ایم رویت * * * مردیم همه در آرزویت
به محراب دعای جمکران چون شمع می سوزم که شاید ببینم او را در میان گریه ها اینجا
به جز وصال تو هیچ از خدا نخواسته ام که حاجتی نتوان خواست از خدا، جز تو

پ)

پای لرزان، دل حیران، ره پُر چَه، شب تار * * * دست گیرد مگر از کوردلان، بینایی
پیداست که هرگز ننهد روی به بهبود * * * زخم دل عشاق ز مشک ختن تو
پرده بردار که بیگانه نبیند آن روی غافل از آینه این بی بصرانند، هنوز
پرسیده ای که دوست ز دشمن چه می کشد؟ * * * هیچ آگهی فراق تو با جان چه می کند؟
پرنده، نور، هوا، آسمان بهانه توست تویی بهانه حق، جمکران بهانه توست
پنجره بی قرار تو، کوچه در انتظار تو * * * تا که کند نثار تو، لاله دسته دسته را
پرده نشین و همه جا ناظری غایبی و در همه جا حاضری
پیش از آنی که رسد جان به لب دوری یار * * * کاش می شد که لبم بر لب یاری برسد
پنهان مکن جمال خود از عاشقان خویش خورشید را برای ظهور آفریده اند
پشت محراب از فراقت مانده بر دیوار غم چوب منبر بی تو چون حنّانه دارد صد حنین
پناه کون و مکان، صاحب الزمان مهدی ولی قائم بالسیف، شهسوار حجاز
پرسد اگر ز روی کرم این گدا، کیست؟ * * * گوییدش از برای خدا، این گدای توست
پایان رسد شام سیه، آید حبیب من ز ره اما خدا * * * حالم ببین! من یار را گم کرده ام
پروانه و من و دل و شمع و شب فراق سوزیم ز اشتیاق تو در انتظار صبح

ت - ث)

تن و جانم فدای او، سرم قربان پای او * * * که سودی بی ولای او، ندارد طاعت یزدان
تو مرا به لطف پنهان، همه وقت دست گیری بود از امید پیدا، دل من بر این گواهی
تا چند دهی وعده دیدار به فردا؟ * * * شد تار در اندیشه فردای تو، چشمم
تو سرنوشت زمینی، چرا نمی آیی؟ * * * غروب جمعه دلگیر با دعای سمات
تا ببینم لحظه موعود را * * * جمعه می شد کاشکی هر روز من
به تماشای طلوع تو جهان چشم به راه به امید قدمت، کون و مکان چشم به راه
تو می آیی نخواهد کرد هرگز * * * دل من جمکرانت را فراموش
تو کریمی و ما همه سائل ای همه رحمت و عطا! مهدی!
تا دیده ز دل، نیم قدم ره به میان است از پرده برآ! چشم جهانی نگران است
ثنا گویم تو را که صاحب کون و مکانی ولی امری و صاحب زمانی
ثبت است که در جریده عالم قدس گلواژه روشن «ولایت»، مهدی است
ثنای تو گفتن نه کار همچو منی است زبان عاشق و بی ادعا می خواهد
ثلمه هجر، چنان جامعه را کرده ملول شوق دیدار مگر رونق بازار شود
ثروت و هستی من، در گروی غمزه توست تا که را لایق این غمزه اسرار شود

ج)

جان زهرا ای شها! بنما شتاب همچو خورشیدی بر این عالم بتاب
جان ز هجران به لب رسید ای کاش یار از چهره پرده برمی داشت
جمعه ها دل یاد دلبر می کند * * * نغمه یابن الحسن سر می کند
جان به لب آمده از دوری رویت ای دوست! * * * کس نیاورد خبر از سر کویت، ای دوست!
جرعه ای از چشمه مهر ولایش نوش کن تا چو خضر پی خجسته، عمر جاویدان کنی
جمکران، فریاد أین الطالب است درد * * * من، اندوه أین الصاحب است
جمعه؛ یعنی ندبه ای در هجر دوست جمعه خود ندبه گر دیدار اوست
جمعه باز آمد و دلگیرم کرد * * * حسرت دیدن تو، پیرم کرد
جستجویی آخر از مهدی کنید * * * در کجایی مهدی ای محبوب دل؟!
جمعه ها ما شیعیان دیوانه ایم جمکران شمع است و ما پروانه ایم
جان ها به لب رسید ز شوق جمال تو * * * جانا بیا و حکومت دین برقرار کن
جمال خویش تو پوشانده ای به پرده غیب تهی است منظره قاب های زیبایی
جمعه؛ یعنی یک کویر بی قرار * * * از عطش سرخ و دلش در انتظار
جانا قسم بر جان تو، من عاشق روی توام هم عاشق روی تو و موی تو و بوی توام

چ)

چشمان گنه کار و تماشا، هرگز! * * * پرونده ظلمانی و امضا، هرگز!
چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی چه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی
چیست این دل شوره های بیکران پشت کاشی های سبز جمکران
چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنیدن به رخت نظاره کردن، سخن خدا شنیدن
چون صف مژگان چشم کور می آید به چشم بی تو صف های نماز، ای پیشوای شرع و دین
چه بگویم که تو خود، آگهی از راز نهان باری آنجا که عیان است، چه حاجت به بیان
چه زیباست در خلوت دل نشستن جمال تو دور از تب و تاب دیدن
چشم فراق و دیده یعقوب شد سپید * * * زآن غایب از نظر، خبر پیرهن بیار
چنین که بوی تنت در رواق ها جاری است چگونه گل نکند بغض جمکرانی من؟!
چه قدر منتظرم من، خدا کند تو بیایی نشسته پشت درم من، خدا کند بیایی
چارده محور تو بر گردونه خلقت زدی گردش گردونه آیا جز تو با نیروی کیست؟
چه شود که راه یابد * * * سوی آب تشنه کامی؟
چه شود که کام جوید، ز لب تو کامجویی؟
چه زیباست در اقتدای نمازم تو را در تجلاّی محراب دیدن
چشم عاشقان تا کی، ریزد از فراقت خون؟! * * * دردمند هجرانم، ای طبیب! درمانی؟!

ح - خ)

حال ما مسلمانان، درهم است و بی سامان درد ما شود درمان، از لبت به آسانی
حدیث موی تو نتوان به عمر گفتن باز * * * از آن که عمر بود کوته و حدیث دراز
حاجت به توست ما را، ای حجت الهی! * * * آری به سوی سلطان، حاجت بود گدا را
حیف از تو عزیزا، که منت یار بخوانم اما چه کنم جز تو کسی یار ندارم
حجاب نور، تو را می کند ز من مستور * * * کنون که محو توام، بی حجاب با من باش
حدّ دین را، حریم قرآن را * * * در جهان پاسدار؛ یعنی تو
حکم، حکم تو بود؛ صاحب هر امر تویی من کیم تا به تو گویم، که چها کن ای دوست!
خوشا آن سر که سودای تو دارد * * * خوشا آن دل که غوغای تو دارد
خواهی که شود مشکلت آسان، بفرست بر چهره دلربای مهدی صلوات!
خِضر خَضَر لباس، که چندین ثبات یافت از مشرب زلال تو، آب حیات یافت
خوشا کسی که به صبح قیامت از دل و جان همی به دوستی صاحب الزمان خیزد
خوش آن عیدی که با دلدار باشیم همه با هم کنار یار باشیم
خاطر ما ز فراق تو پریشان تا چند؟ * * * دوستان از غم تو بی سر و سامان تا چند؟
خوش آن زمان که تو باشی خطیب جمعه ما  * * * خوش آن زمان که تو شویی ز دل غبار بیا

د - ذ)

دین حق شد بهر جمعی ملعبه کی شود بر کف بگیری ذوالفقار
دل مرده ام بدون تو؛ امّا مسیحِ من یک جمعه هم زیارت اهل قبور کن
درد غمت مگیر ز من ای قرار دل درمان نخواهد آن که بود مبتلای تو
دلبر این جاست و ما در طلبش حیرانیم او تبسم زده بر ما، که همه گریانیم
دوستت دارم ولی * * * من با تمام غصه ها
خویش را قربانی یک تار مویت می کنم
دادند مرا دیده، که روی تو ببینم بی دیدن رخسار تو، با دیده چه کارم؟!
درمانده ام، اغثنی یا صاحب الزمان یا خاتم الائمّه و یا تالی الکتاب!
ذکر یا عباس ذکر عاشقی است نام مهدی عزت و بالندگی است
ذاکر بیچاره همه صبح و شام می کند از دور به کویت سلام
ذوالفقارش چون برکشد ز نیام دوست از دشمن جدا گردد
ذکر تعجیل فرج رمز نجات بشر است ما برآنیم که این ذکر جهانی بشود
ذکر مدام ما شده اَمّن یجیب و بس مضطرّ شدیم عاقبت، امّن یجیب کو؟!
ذات حق جلّ جلاله نپذیرد هرگز * * * آن عبادات که با حبّ تو توأم نشود
ذکر ما کرده که ما ذکر مدامش آریم روز و شب ورد ظهورش به دعا می خوانیم

ر - ز)

روز و شب از جام عشقت گشته مست هر که مهرت گوشه قلبش نشست
روز آدینه شد و تشنه دیدار توام سالیانی است که سرگشته بازار توام
رنج ما را که توان برد به یک گوشه چشم شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی
روزه هجر تو از پای بیانداخت مرا * * * چه شود با رطب وصل تو افطار کنیم
روزگاری که به فرمان حق، آن کشتی بان فُلک دین را برهاند ز خطر، نزدیک است!
روی او چو «فَثَمّ وجه الله» * * * کوی او پو! «فتلک نعم الدار»
روز ما تیره تر از شب بود از دوری تو * * * زده آتش به دل ما غم مستوری تو
ز بس ماندم در این چشم انتظاری تمام عمرم از آدینه پر شد
زیبا شود به کارگه عشق، کار من هرگه نظر به صورت زیبا کنم تو را
زحد بگذشت مهجوری زمشتاقان مکن دوری رخ ماه ای نکو منظر! مپوش ز عاشق شیدا
ز بعد غیبت کبرایت، ای امام زمان! * * * زمانه روز خوشی را به خود ندید، بیا
ز چشم مردم پنهان؛ ولی به معنی فاش که ماسوا همه یک جسم و شخص وی جان شد
ز سخت گیری هجران و ناتوانی دل به خود گمانی نبرم، هیچ کس منم بی تو
ز تو آید حمایت ها، رسد از تو عنایت ها * * * بیا دین را بکن احیا، چرا پس تو نمی آیی؟!

ژ)

ژاله صبح دم و دیدن روی مه تو * * * همه آرزوی دنیا، همه بهره بهشت
ژاله مهر تو، رمز خلق الحبّه ماست ورنه بی ژاله، دوصد بوته ما خار شود
ژرف عشق تو و غوص من و مرجان وصال خوش متاعی است، اگر لطف خدا یار شود
ژنده پوشی چو من و صوب دیر چو تو را * * * جمع اضداد کجا درخور رفتار شود؟!
ژک ژک من، سخنِ درد فراق تو و ماست تا به کی، سیر چنین غائله تکرار شود؟!

س - ش)

سینه ام را طور کن موسای من تا که دل را محو سینایت کنم
سالکم بنما به کوی معرفت آشنایم کن به دین فاطمه
سحر نوید دهد صبح نور نزدیک است زمان غم به سر آید، طلوع نزدیک است
سودای تو خوشست و وصال تو خوشترست خوشتر از این و آن چه بود؟ آنم آرزوست
سحر در نیمه شعبان تجلّی کرد خورشیدی که از نور جبینش شد منوّر دیده زهرا
سحری به خواب بودم که صبا زد و برآمد * * * که نوید وصل گویا ز دیار دلبر آمد
سر قبرم بیا بعد از وفاتم که تا آید به تن روح الحیاتم
شها به جان تو سوگند، شوق دیدارت ز ناشکیب دلم برده صبر و تاب و توان
شبی در کلبه احزان، قدم بگذار تا گردد * * * شب تاریک ما روشن، لب خاموش ما گویا
شربت مهر تو را سر می کشم از زمین تا آسمان پر می کشم
شیعه چرا غم خوری؟ حضرت صاحب زمان از پس پرده برون، آید و گوید اذان
شیعه؛ یعنی شوق، یعنی انتظار * * * صاحب آدینه تا صبح بهار
شد دیده ام سپید چو مویم به راه تو * * * آخر دمی برآر، جمال از نقاب نور
شب است و ماه تویی تو، نشان راه تویی تو * * * ببین که در به درم من، خدا کند که بیایی

ص - ض)

صدف دین خدا را، دُرِّ یکدانه تویی قدمی رنجه نما، صاحب این خانه تویی
صلای مهدی موعود می رسد از چرخ که شد دعای فرج مستجاب، با من باش
صد بار اگر بمیرم و خاک شوم باز آرزوی درک حضورت دارم
صدای شیهه رخش ظهور می آید * * * خبر دهید به یاران: سوار آمدنی است
صبا! از من سلامی بر حضور حضرت مهدی به جای من تماشا کن، به نور حضرت مهدی
صد قافله دل، به جمکران آوردیم رو جانب صاحب الزمان آوردیم
صبر کن یا فاطمه ای بانوی پهلو شکسته مهدیت با شیشه دارو و درمان خواهد آمد
صاحب امری و از حکم تو بیرون نبود * * * آنچه در دایره کون و مکان ساخته ای
صاحب عصر و زمان آن که سپهرش گویند * * * با ولای تو مرا نیست تولاّی دگر
صبح دیدار تو زد شعله وافروخت مرا * * * شب هجران تو در آتش غم سوخت مرا
صدف کون و مکان را گهری از همه پاک دلان پاک تری
صبر تا چند اَیا منتقم خون حسین که ز خون شهدا، روی افق رنگین است
ضمیر روشن خواجو، که شمع انجمن است چراغ خلوتیان رواق شش درِ باد
ضد دل گشتم و از کوی تو بگریخته ام گر نگاهم نکنی، سوخته سوخته ام

ط)

طلایه دار تواند این مبشّران ظهور * * * به پاس خاطر این قوم حق گزار بیا
طاق شد طاقت یاران، بگشا پرده ز رخ ای نهان ساخته از دیده ما، صورت خویش
طعنه ز اغیار تو ای یار! شنیدن تا کی؟ * * * روی نادیده و اوصاف تو گفتن، تا کی؟
طاقت از دست شد، ای مردمک دیده! دمی پرده بگشای! که مردم نگرانند هنوز
طاغیان بر ما جسارت می کنند * * * مهدیا! کن زودتر خود را عیان
طلعت فرخنده بنما، تا ز قوس ابروان عارفان * * * را آگه از «قوسین أو أدنی» کنی
طوفان فتنه موج فکن شد در این محیط * * * بهر نجات شیعه ز گرداب ها، بیا
طلوع ده ای خدا! خورشید خاور * * * منوّر کن جهان یک بار دیگر
طلسم انتظار کهنه چشم مرا کافی است که درهم بشکنی با یک نگاه، اما نمی آیی!
طعنه خصم ز یک سو، غم روی تو ز یک سو * * * کرده خونین دل ما را، بابی أنت وأمّی
طواف کعبه و دل های عشاق به گرد مهدی صاحب زمان است
طبیبا جسم و جان من مریض است من از شخص تو می خواهم شفا را
طول زمان غیبت و این درد انتظار * * * گردیده مشکل دل اهل ولای تو
طلوع فجر نزدیک است نزدیک به قرآنی که می خوانید، سوگند!

ظ)

ظلم را زایل بکن همراه جهل ظالمان را غرق در غرقاب کن
ظلم جفاگستران چون به نهایت رسید * * * بیخ ستم برکند عدل هویدای تو
ظلم از سطوت او راه عدم پوید * * * عدل از دولت او قدر و خطر گیرد
ظهور کن ملکا! بر عدو بده کیفر * * * که همچو قافیه، گردیده عرصه بر ما تنگ
ظاهر و باطن جهان روشن شد به میلاد مهدی بن حسن
ظهور جلوه ازل، شعاع نور لم یزل تمام علّه العلل، که کبریا ردای او
ظلمت گرفته بی تو سرای دلم، شها! * * * روشن کند رخ تو سرایی، چه می شود؟!
ظهور امر تو تأخیر گردید * * * دلم از زندگانی سیر گردید
ظهورت راز حق، خواهانم ای دوست شب و روز از غمت، گریانم ای دوست
ظهورت گر نصیب ما نگردد * * * از این غم تا ابد، نالانم ای دوست
ظهورت را خودت چون وعده دادی به صبح و شام گریانم نمودی
ظهور خویش را تو خود زدرگه خدا طلب کن که مستجاب می کند خدای تو دعای تو
ظهورش را بخواه از حق، که جز * * * آن نگرداند دلش را شاد، چیزی
ظهور دین خدا با ظهور اوست قرین از آنکه کاشف سرّ و رموز قرآن است

ع)

عمری است بی قرار نگاهت نشسته ایم از غصه نیامدنت، دل شکسته ایم
عشق؛ یعنی گریه چون ابر بهار * * * عشق؛ یعنی سال ها در انتظار
عمری است که ما در اشتیاقت سوزیم در آتش فراقت
عمرم تمام گشت ز هجران روی تو * * * ترسم شها به خاک برم آرزوی تو
عالم از ظلمت، سواد شب گرفت آخر ای خورشید تابان! تا به کی؟
عرش بلقیس نه شایسته فرش ره توست آصف اندر صف اطفال دبستان شما
عمل و علم و شجاعت، همه یک جا داری آنچه خوبان همه دارند، تو تنها داری
عشق؛ یعنی واهمه بی واهمه خادم المهدی شدن بی خاتمه
عمری است که از حضور او جا ماندیم در غربت سرد خویش تنها ماندیم
عزیزا کاسه چشمم سرایت میان هر دو چشمم خاک پایت
عشق مهدی را، ز مهد آموختیم از شرار عشق او، خود سوختیم
عشق؛ یعنی جستجو از بهر یار * * * عشق؛ یعنی عاشقی چون مهزیار
عمری است که ما منتظر باد صباییم تا بو، که چه پیغام دهد باد صبایی
عشق؛ یعنی جستجویی ناتمام عشق؛ یعنی گفتگویی با امام

غ)

غروب و انتظار و پنجره شد مال من، آقا * * * کمی تعجیل کن، آشفته از این جمعه بازارم
غم عشقت مرا بیچاره کرده دل تنگ مرا صد پاره کرده
غروب جمعه رسیده است و عطر شوق تو باز * * * غروب جمعه رسیده است و وقت راز و نیاز
غیر آبای تو نشناسد کسی قدر تو را * * * قیمت گوهر که می داند به غیر از گوهری
غایبانه عرض حال خویشتن تا کی کنم؟ * * * روبرو خواهم که گویم حال دل را بعد از این
غیاب اوست به عالم همیشه عین ظهور * * * چنان که نور به چشم است و جان به تن است
غمگین مباش برادر که یار می آید * * * دل نشسته به خون را قرار می آید
غروب جمعه دلگیر با دعای سمات دل شکسته من می زند دوباره صدات
غروب عمر شب انتظار نزدیک است طلوع مشرقی آن سوار نزدیک است
غیبت نکرده ای که شوم طالب حضور * * * پنهان نگشته ای که هویدا کنم تو را
غیبت او ز نظرها بود از فرط ظهور * * * عیب بینایی ما بوده به تصدیق فهیم
غیبتش عین حضورست وحضورش عین غیبت بی قرار از هجر او دل، و اندرون دل قرارش
غیر از طواف کوی تو، ای کعبه مراد! * * * هیچ آرزو در این دل امیدوار نیست
غم عشقت بیابان پرورم کرد * * * هوای وصل بی بال و پرم کرد

ق - ف)

قسم نمی خورم اما به جان منتظران چراغ روشن آن انتظار در راه است
قائم آل نبی، مهدی موعود تویی ای جگرگوشه زهرا، بأبی أنت وأمّی
قسم به عصمت زهرا، بیا ز غیبت کبری دگر بس است جدایی، خدا کند که بیایی!
قاف تا قاف جهان پر شد زظلم ای حجت حق تکیه زن بر مسند عدل الهی داوری کن
قاب قوسین که آخر قدم معرفت است اولین مرحله رَفرَفِ جولان شما
قرب حق یافت به تحقیق کسی کو به صفا * * * باتو پیوست و گسست ازدگران الفت خویش
قطعه گمشده ای از پر پرواز کم است یازده بار شمردیم و یکی باز کم است
فرق یار تو و اغیار تو، این است که هست دل این جای امید و دل آن خانه بیم
فانوس نگاهم را آویخته ام بر در * * * من منتظرم زیرا، گفتند که می آیی
فدای پادشاه عالم عشق که از هجرش دل من بی قرار است
فدای جان تو گردم اجازه ده که دمی برای دیدنت از کوی تو گذر بکنم
فاش می گویم: مجنون توام طالب و واله و مفتون توام
فلک چو دید سرم را اسیر چنبر عشق ببست گردن صبرم به ریسمان فراق
فوج ملائک در سما، ارواح خیل انبیا * * * گویند ای روح دعا، ای مهدی زهرا بیا!

ک)

کاش از دلبر نشانی داشتیم بر سر کویش مکانی داشتیم
کوچه های شهرها ویران نمی ماند عزیز * * * کار و بار عشق بی سامان نمی ماند عزیز
کیست شناسد رخ معبود را؟! * * * جلوه حق، مهدی موعود را؟!
کاش در این رمضان لایق دیدار شوم سحری با نظر لطف تو بیدار شوم
کعبه درگه تو، قبله ارواح و عقول خاک پاک ره تو، سجده گه مرد و زن است
کافر ومؤمن وغیر وخودی ودشمن ودوست هیچ کس نیست که در کوی تو راهش ندهند
کی می شه از کعبه بیاد، طنین آهنگ صداش تا که تموم هستیمو، یه جا بریزم پیش پاش
کدام جمعه دعا مستجاب خواهد شد؟! * * * سوار صاعقه پا در رکاب خواهد شد؟!
کی رفته ای ز دل، که تمنا کنم تو را؟! * * * کی بوده ای نهفته، که پیدا کنم تو را؟!
کدامین جمعه می آیی؟! که از شوق کنم تقدیم تو صد جمکران دل
کویش بهشت و رهگذر کوی او صراط * * * ساری است همچو نقطه توحید از نقاط
کنون که دامنم از اشک شوق لبریز است بیا، که من ز وصال تو کامیاب شوم
کاش مست چشم نازت می شدم ریشه ای از جانمازت می شدم
که باز جمعه رسید و نیامدی و شدند * * * غروب جمعه و مرگ و وجود من، همراه

گ)

گفتم که ای امامم، از ما چرا نهانی؟! * * * گفتا به چشم مَحرم همواره آشکارم!
گفتم شبی به مهدی، اذن نگاه خواهم! * * * گفتا که من هم از تو، ترک گناه خواهم!
گرچه نهانی ز چشم، دل نبود ناامید * * * می رسد آخر به هم، چشم من و پای تو
گویند ضریح نگاه تو معجزه دارد * * * ای کاش که من زائر چشمان تو بودم
گر زحمتت افتد که نهی پای به چشمم بگذار که من چشم به پایت بگذارم
گرچه پنهان ز نظر، روی نکوی تو بود * * * چشم ارباب بصیرت، همه سوی تو بود
گفتم: از هجر رُخت، جان به لب آمد، گفتا: * * * ناله سوخته جانان به اثر نزدیک است
گنه بی حساب آوردم توبیا و دگرحساب مکن گرجوابم نمی دهی، ازدرخانه ات جواب مکن
گر دیدن روی تو به مرگ است میسّر * * * با شوق دهم جان، که به رویت نظر افتد
گفته بودی که جمعه ای آیی تو بگو: آن کدام آدینه است؟!
گرچه خود قاسم الارزاق بود میکائیل نیست در رتبه مگر ریزه خور خوان شما
گفتند: او می طلبد دل شکسته را * * * دل را به هر بهانه شکستم برای او
گاهی تو را تشبیه به گل، گاهی به بلبل می کنم تو هم گلی، هم بلبلی، من هم تو را پروانه ام
گمان دارم تو روزی خواهی آمد * * * که کوچه، خانه، پر از بوی سیب است

ل - م)

لیله نیمه شعبان، سحری خوش دارد * * * سحر نیمه شعبان، اثری خوش دارد
لوح نفس از قلم عقل نمی گردد نقش نا نباشد نفس منشی دیوان شما
لطفش کند علاج همه زخم بی علاج نامش بود دوای همه درد بی دوا
لب لعل روان بخشش چو آید در سخن روزی پی بوسیدنش آید، فرود از آسمان عیسی
لطفی نما بر سائلان درگهت یابن الحسن بنشسته با شوق و امید، اندر رهت یابن الحسن
لطف تو گر نشود شامل موسای کلیم شامل حضرت او، آن ید بیضا نشود
لب تو آب حیات است و منم لب تشنه نکنی تشنه لبی را تو شفاعت، چه کنم؟!
ما که لب تشنه دیدار توایم همه نادیده خریدار توایم
مصرعی گفته خداوند غزل در شیراز * * * پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک، انداز
مهدی که در ملک بقا صاحب زمان است یادش چراغ سینه مستضعفان است
من شیفته برق نگاهت شده ام دلباخته روی چو ماهت شده ام
من تو را یک روز پیدا * * * می کنم سفره دل پیش تو وا می کنم
من بینوا چه دارم که محبت تو ارزد * * * مگر آنکه خود زاحساس در مرحمت گشایی
مژده ای دلدادگان! کان راحت جان می رسد * * * جان برافشانید! مشتاقان که جانان می رسد

ن)

نزدیک تر از قلب منی، با من مهجور * * * دوری ز من است و ز تو ما را گله ای نیست
نرفته، کی زمانی با خود آییم که در آخر زمان، خود فتنه ماییم
ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می گشاید * * * آن که در دستش کلید شهر پرآیینه دارد
نور تو از مکّه چون طالع شود * * * چشم ها محو تماشا می شود
نه هوای مکّه دارم، نه صفا و مروه خواهم که ندارد این مکان ها، به خدا صفای مهدی
نگارا آرزوی شیعه این است نشیند لحظه ای در پیش رویت
نجف به شوق ظهور تو یاعلی گویان نگاه دار و نگهبان ذوالفقار تو شد
نیامدی که ببینی در این دیار غریب غروب جمعه چه دلگیر می شود بی تو
نگاه منتظران، عاشقانه می خواند * * * که: آفتاب شب انتظار، در راه است
نشدی غایب از اندیشه که پیدا کنمت تو هویداتر از آنی که هویدا کنمت
نیمه شعبان رسید و از طلوع روی او * * * گویی امشب پرده از رخ، خالق اکبر گرفت
نبود به ملک هستی، به جز از تو پادشاهی چه شود اگر ز رحمت، کنی به من نگاهی
نه روز هجر سر آید، نه عمر می ماند * * * رسیده عمر به پایان و هجر بی پایان
نیمه شعبان بود، روز امید بشر * * * شادی امروز ما، نهضت فردای تو

و - ه)

وقتی غروب جمعه برسد، بی تو آفتاب انگار بر گلوی خودش دار بسته است
وضو گرفته به خونیم و در اقامه عشق بلال صبح ظفر را بگو، اذان دارد
وعده وصل به فردا دهی، اما ترسم باز فردا دهی اَم وعده فردای دیگر
ورد لبش زمزمه: دوست دوست منتظر آمدنش؛ اوست، اوست
ورد لب من، همه یا مهدی است و آنچه کنم، زمزمه یا مهدی است
والفجر ما طلیعه فجر ظهور توست ای لحظه طلوع تو در باورم، بیا!
والشمس که بی روی تو، من حیرانم والفجر که به وصل تو، در حیرانم
هرکه آزاده و دانشور و صاحب نظر است بهر اصلاح جهان منتظِر منتظَر است
هر کس به قدر همّت خود می رسد به کام گر همت آن بود که توان، می توان رسید
همچون مسیح جان به تن مردگان دمد * * * گر بگذرد نسیم سحرگه ز کوی تو
هرکه شیدای تو شد، از دل و دین می گذرد * * * شور عشق است که از آن و از این می گذرد
هر صبح جمعه ندبه کنان در دعای صبح از کردگار خویش تمنا کنم تو را
همه دل شکسته ها، چشم انتظار ذوالفقارند * * * شیعه ها تا تو نیایی، سر و سامونی ندارند
هر سخن جز سخنی از تو شنیدن سخت است همه را دیدن و روی تو ندیدن سخت است

ی)

یک دل کم است مهر تو را، ز آنکه مهر تو * * * دارد هزار ذرّه، چو این مهر خاوری
یارگویان یارجویان، هرکسی حیران و پویان پای در کوه و بیابان، دست در آغوش یارش
یوسف گم گشته باز آید به کنعان، غم مخور * * * کلبه احزان شود روزی گلستان، غم مخور
یا صاحب الزمان که پناهی مرا، بیا * * * دستم بگیر تا نفتادم ز پا، بیا
یوسف نهان! صاحب الزمان بر نگاهمان مرهمی گذار
یک نفر باید بیاید، تا زمین زیبا شود * * * یک نفر باید بیاید، تا شقایق وا شود
یارب رسان تو بر ما، صاحب زمان ما را * * * تا که حیات بخشد، روح و روان ما را
یا ایها الغیور، به هنگام احتضار * * * انّی صبور، پای به چشمان من گذار
یک عمر میزبان غمت بوده ام، تو هم یک شب به میهمانی چشم ترم بیا
یک شب بیا به خانه ما هم سری بزن در آرزوی وصل شما عمر ما گذشت
یک دم وصلت ز عمر جاودانم خوشتر است بی وصال دوست عمر جاودانی، گو مباش
یوسف شود، آن کس که خریدار تو باشد * * * عیسی شود، آن خسته که بیمار تو باشد
یوسف زهرا کجایی؟ کی شود مولا بیایی؟ * * * پرده برداری ز قبری، مخفیانه مخفیانه!
یا حجه بن العسکری، جان های ما قربان تو * * * جان های ما قربان آن، عشاق سرگردان تو