﴿وَاسْتَمِعْ یوْمَ ینادِ الْمُنادِ مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ * یوْمَ یسْمَعُونَ الصَّیحَةَ بِالْحَقِّ ذلِک یوْمُ الْخُرُوجِ﴾ (ق: ۴۱-۴۲)
قوله تعالی:
﴿وَاسْتَمِعْ یوْمَ ینادِ الْمُنادِ مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ * یوْمَ یسْمَعُونَ الصَّیحَةَ بِالْحَقِّ ذلِک یوْمُ الْخُرُوجِ﴾ (ق: ۴۱-۴۲)
ترجمه آیه:
(وآن روز که منادی حق از جای نزدیکی ندا خواهد کرد، گوش فرادار؛ روزی که آن صیحه را به حق بشنوند. آن هنگام روز خروج است).
متن روایت:
علی بن إبراهیم: فی تفسیره المنسوب الی الصادق (علیه السلام) قال: ینادی المنادی صیحة القائم واسم أبیه (علیهما السلام)، قوله: ﴿یوْمَ یسْمَعُونَ الصَّیحَةَ بِالْحَقِّ ذلِک یوْمُ الْخُرُوجِ﴾ قال: باسم القائم (علیه السلام) من السماء، (و) ذلک یوم الخروج(۱).
ترجمه روایت:
علیّ بن ابراهیم در تفسیرش- که به امام صادق (علیه السلام) منسوب است- گوید: (آن حضرت) فرمود: منادی حضرت قائم را به نام ونام پدر ندا میکند اینکه فرماید: (روزی که آن صیحه را به حق بشنوند، آن هنگام روز خروج است).
فرمود: «این بانگ (به نام) قائم (علیه السلام) از سوی آسمان است (و)آن روز خروج است».
پاورقی:
-----------------
(۱) در منبع نیست. تفسیر قمی: ج ۲ ص ۳۲۷.
