﴿وَجَعَلْنا بَینَهُمْ وَبَینَ الْقُرَی الَّتِی بارَکنا فِیها قُری ظاهِرَةً وَقَدَّرْنا فِیهَا السَّیرَ سِیرُوا فِیها لَیالِی وَأَیاماً آمِنِینَ﴾ (سبأ: ۱۸)

قوله تعالی:

﴿وَجَعَلْنا بَینَهُمْ وَبَینَ الْقُرَی الَّتِی بارَکنا فِیها قُری ظاهِرَةً وَقَدَّرْنا فِیهَا السَّیرَ سِیرُوا فِیها لَیالِی وَأَیاماً آمِنِینَ﴾ (سبأ: ۱۸)

ترجمه آیه:

(وما میان ایشان وقریه هایی که آنها را برکت داده ایم، قریه های آشکاری قرار دادیم؛ با فاصله های کوتاه ونزدیک به هم (وگفتیم) در میان آنها، شبها وروزها با ایمنی مسافرت کنید)

متن روایت (۱):
ابن بابویه: بإسناده عن أبی عبد الله (علیه السلام) فی حدیث فی معنی الآیة قال: یا ابا بکیر ﴿سِیرُوا فِیها لَیالِی وَأَیاماً آمِنِینَ﴾ فقال: مع قائمنا أهل البیت (علیهم السلام).
ترجمه روایت (۱):
ابن بابویه به سند خود از حضرت ابی عبد الله امام صادق (علیه السلام) ضمن حدیثی در معنی آیه آورده است که فرمود: «ای ابو بکیر (در میان آنها در شبها وروزها با ایمنی مسافرت کنید) آنگاه امام (علیه السلام) فرمود: «با قائم ما اهل البیت (علیهم السلام)».
متن روایت (۲):
الشیخ الطوسی: فی الغیبة قال: روی محمد بن عبد الله بن جعفر الحمیری، عن أبیه، عن محمد بن صالح الهمدانی قال: کتبت الی صاحب الزمان (علیه السلام) أن أهل بیتی یؤذوننی (نی) ویقرعونی بالحدیث الذی روی عن آبائک (علیهم السلام) أنهم قالوا: خدامنا وقوامنا شرار خلق الله. فکتب: ویحکم ما تقرؤون ما قال الله تعالی: ﴿وَجَعَلْنا بَینَهُمْ وَبَینَ الْقُرَی الَّتِی بارَکنا فِیها قُری ظاهِرَةً﴾ فنحن والله القری التی بارک (الله)(۱) فیها وأنتم القری الظاهرة(۲).
ترجمه روایت (۲):
شیخ طوسی در کتاب غیبت گوید: محمّد بن عبد الله بن جعفر حمیری، از پدرش، از محمّد بن صالح همدانی روایت کرد که گفت: به حضرت صاحب الزّمان (علیه السلام) نوشتم که: خاندانم مرا- به آن حدیثی که از پدران شما (علیهم السلام) روایت شده که ایشان فرموده اند: «خدمتگزاران وکارگزاران ما بدترین خلق خدایند» می آزارند وسرزنش میکنند.
حضرتش (علیه السلام) در جواب نوشت: وای بر شما! مگر نمیخوانید آنچه را خدای -عزّ وجلّ- فرموده است: (وما میان ایشان وقریه هایی که آنها را برکت داده ایم، قریه های آشکاری قرار دادیم)؟! ماییم -به خدا سوگند- آن قریه هایی که خداوند در آنها برکت نهاده وشمایید قریه های آشکار.
متن روایت (۳):
ورواه ابن بابویه: فی غیبته قال: حدثنا أبی ومحمد بن الحسن قالا: حدثنا عبد الله بن جعفر الحمیری، عن محمد بن صالح الهمدانی، عن صاحب الزمان (علیه السلام)، الحدیث الی آخره(۳).
(قلت: هذا التفسیر للآیة بهذا المعنی مروی أیضاً عن الباقر والصادق والکاظم (علیهم السلام) والکل مذکور فی کتاب البرهان)(۴).
ترجمه روایت (۳):
نیز ابن بابویه در غیبت خود آن را روایت کرده است: پدرم ومحمّد بن الحسن حدیثمان دادند، گفتند: عبد الله بن جعفر حمیری حدیثمان داد، از محمّد بن صالح همدانی، از صاحب الزّمان (علیه السلام) ... وحدیث را تا آخرش آورده است.
(این تفسیر برای این آیه به این معنی از امام باقر وامام صادق وامام کاظم (علیهم السلام) نیز روایت گردیده وهمه در کتاب البرهان یاد شده است).

پاورقی:

-----------------

(۱) در مأخذ نیست.
(۲) کتاب غیبت: ص۲۰۹.
(۳) کمال الدین وتمام النعمة: ج ۲ ص ۴۸۳.
(۴) بین پرانتز از کلام علامه سید هاشم حسینی بحرانی (رحمه الله) است.