﴿أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَکرُوا السَّیئَاتِ أَنْ یخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یأْتِیهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیثُ لا یشْعُرُونَ﴾ (النحل: ۴۸)
قوله تعالی:
﴿أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَکرُوا السَّیئَاتِ أَنْ یخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یأْتِیهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیثُ لا یشْعُرُونَ﴾ (النحل: ۴۸)
ترجمه آیه:
(آیا کسانی که بر کارهای زشت، مکرها می کنند ایمن هستند از اینکه خداوند آنان را بر زمین فروبرد یا عذاب او از آنجا که پی نبرند به سراغشان بیاید).
متن روایت (۱):
العیاشی: باسناده عن ابراهیم بن عمر، عن من سمع ابا جعفر (علیه السلام) یقول: ان عهد نبی الله صار عند علی بن الحسین (علیه السلام)، ثم صار عند محمد بن علی (علیه السلام) ثم یفعل الله مایشاء، فالزم هؤلاء فاذا خرج رجل منهم معه ثلاثمائة رجل ومعه رایة رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) عامداً الی المدینة حتی یمر بالبیداء فیقول هذا مکان القوم الذین خسف بهم، وهی الآیة التی قال الله (عزَّ وجلَّ): ﴿أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَکرُوا السَّیئَاتِ أَنْ یخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یأْتِیهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیثُ لا یشْعُرُونَ * أَوْ یأْخُذَهُمْ فِی تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ﴾(۱).
ترجمه روایت (۱):
عیّاشی، به سند خود: از ابراهیم بن عمر، از کسی که شنیده بود حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) میفرماید: به درستی که پیمان پیغمبر خدا نزد علیّ بن الحسین (علیه السلام) سپرده شد.
سپس به محمّد بن علی (خود آن حضرت (علیه السلام)) رسید وپس از این، خداوند آنچه را بخواهد انجام میدهد. پس همیشه با اینان باش وچون مردی از ایشان خروج کرد که ۳۰۰ مرد همراهی اش میکردند وپرچم رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم) را با خود داشت (بدو بپیوند.) او به سوی مدینه روان شود وچون از بیابان «بیداء» بگذرد، بگوید: این جای کسانی است که به زمین فرو خواهند شد واین است آیهای که خدای (عزَّ وجلَّ) فرموده: (آیا کسانی که با انجام زشتیها نیرنگ زدهاند، ایمناند از اینکه خداوند آنان را بر زمین فرو برد یا عذاب او از آنجا که پی نبرند به سراغشان بیاید؟ * یا آنکه هنگام آمد وشدشان به ناگاه ایشان را بگیرد؟ آنان توان مقابله با قدرت حق را ندارند).
متن روایت (۲):
عنه: باسناده عن جابر الجعفی، عن أبی جعفر (علیه السلام) فی حدیث طویل قال له: وایاک وشداد من آل محمد علیهم السلام فان لآل محمد علی رایة ولغیرهم علی رایة، فالزم هؤلاء أبداً، وایاک ومن ذکرت لک فاذا خرج رجل منهم معه ثلاثمائة وبضعة عشر رجلاً ومعه رایة رسول الله (صلی الله علیه وآله) عامداً الی المدینة حی یمر بالبیداء حتی یقول هذا مکان القوم الذین یخسف بهم وهی الآیة التی قال الله (عزَّ وجلَّ): ﴿أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَکرُوا السَّیئَاتِ أَنْ یخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یأْتِیهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیثُ لا یشْعُرُونَ * أَوْ یأْخُذَهُمْ فِی تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ﴾(۲).
ترجمه روایت (۲):
از اوست: به سند خود از جابر جعفی آورده است که حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) ضمن حدیثی طولانی به او فرمودند: ومبادا که با تکروانی از آل محمّد (علیهم السلام) که خروج کنند همراهی کنی؛ زیرا که آل محمّد وعلی پرچمی (ودولتی خاص) دارند ودیگران به پرچم هایی وابسته میشوند (دیگران هم دولتهایی دارند) ... پس همیشه با اینان (-امامان بر حق از آل محمّد (علیهم السلام)) باش واز آنهایی که برایت یاد کردم جدّا بپرهیز وهرگاه مردی از ایشان که سیصد واندی نفر با وی بود وپرچم رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم) را همراه داشت بهپا خاست تا عازم مدینه شود (با او همراهی کن) وچون از بیابان "بیداء" بگذرد میگوید: اینجا جای کسانی است که به زمین فرو خواهند رفت واین است (معنی) آیهای که خدای (عزَّ وجلَّ) فرموده: (آیا کسانی که با انجام زشتیها توطئه کردهاند، ایمناند از اینکه خداوند آنان را در زمین فرو برد یا عذاب او از آنجا که پی نبرند به سراغشان بیاید؟
* یا آنکه هنگام آمدوشدشان به ناگاه آنها را بگیرد؟ آنان توان مقابله با قدرت حق را ندارند.
متن روایت (۳):
وعنه: باسناده عن سنان، عن ابی عبد الله (علیه السلام) سئل عن قول الله (عزَّ وجلَّ): ﴿أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَکرُوا السَّیئَاتِ أَنْ یخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ﴾، قال: هم اعدآء الله وهم یمسخون ویقذفون ویسیحون فی الأرض(۳).
ترجمه روایت (۳):
هم از اوست، به سندش: از ابن سنان، از حضرت ابو عبد الله امام صادق (علیه السلام) آمده است که از آن حضرت راجع به قول خدای (عزَّ وجلَّ): (آیا کسانی که با انجام زشتیها توطئه کردهاند، ایمناند از اینکه خداوند آنان را در زمین فرو برد؟) سؤال شد.
(امام (علیه السلام)) در پاسخ فرمود: «آنان دشمنان خدایند وآنها مسخ و(به دوردست) پرتاب میگردند ودر زمین آواره میشوند».
پاورقی:
-----------------
