تنها نه حجم سفره بى نان مان تهى است
حتى غرور وهمت وايمان مان تهى است
ديگر براى بودن فردا چه مانده است؟
وقتى که تخت وبخت وسليمان مان تهى است
اى بيشه! از چه بار دگر سبز ميشوى؟
اين جا که مغز تيشه به دستان مان تهى است
اين خشت را کجاى زمان کج نهاده اند؟
آغازمان چه بوده که پايان مان تهى است؟
برگرد…