﴿فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها یرْکضُونَ﴾ (الانبیاء: ۱۲)

قوله تعالی:

﴿فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها یرْکضُونَ﴾ (الانبیاء: ۱۲)

ترجمه آیه:

(پس چون عذاب ما را احساس کردند، به ناگاه از آن گریزان میشدند).

متن روایت:
علی بن إبراهیم: قال: حدثنا محمد بن جعفر، قال: حدثنا عبد الله بن محمد، عن أبی داوود، عن سلیمان بن سفیان، عن ثعلبة، عن زرارة، عن أبی جعفر (علیه السلام) فی قوله (عزَّ وجلَّ): ﴿فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا﴾ یعنی بنی أمیة إذا أحسوا بالقائم من آل محمد (علیه السلام) ﴿إِذا هُمْ مِنْها یرْکضُونَ، لا تَرْکضُوا وَارْجِعُوا إِلی ما أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَمَساکنِکمْ لَعَلَّکمْ تُسْئَلُونَ﴾ یعنی الکنوز التی کنزوها.
قال (علیه السلام): فیدخل بنو أمیة الی الروم إذا طلبهم القائم (علیه السلام) ثم یخرجهم من الروم ویطالبهم بالکنوز التی کنزوها(۱).
ترجمه روایت:
علیّ بن ابراهیم گوید: محمّد بن جعفر حدیثمان داد، وی گفت: عبد الله بن محمّد برایمان حدیث آورد، از ابو داوود، از سلیمان بن سفیان، از ثعلبه، از زراره، از امام ابو جعفر باقر (علیه السلام) درباره ی قول خدای -عزّ وجلّ-: (پس چون عذاب ما را إحساس کردند): مراد بنی امیّه اند؛ هر گاه احساس (می) کردند که قائم آل محمّد (علیهم السلام) به پا خاسته است، (از آن گریزان میشدند. (حق -تعالی- فرماید:) نگریزید وبه لذّتها وخوشگذرانیها ومساکنی که در آنها بوده اید بازگردید؛ باشد که مورد سؤال واقع شوید) یعنی (درباره ی) گنجهایی که برای خود ذخیره کرده اند امام (علیه السلام) (در ادامه) فرمود: چون قائم (علیه السلام) به تعقیب بنی امیّه میپردازد، آنها به روم میروند. پس آن حضرت آنان را از روم بیرون می آورد وگنجهایی را که پنهان کرده اند از آنها مطالبه میکند.

پاورقی:

-----------------

(۱) تفسیر قمی: ۲: ۶۸.