﴿وَسَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُونَ﴾ (الشعراء: ۲۲۷)
قوله تعالی:
﴿وَسَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُونَ﴾ (الشعراء: ۲۲۷)
ترجمه آیه:
(وآنان که ظلم وستم کردند، به زودی خواهند دانست که به کدام بازگشتگاه (ودوزخی) بازآیند).
متن روایت:
ابن بابویه: قال: حدثنی محمد بن علی ماجیلویه (رضی الله عنه) قال: حدثنا علی بن إبراهیم عن أبیه، عن علی بن معبد، عن الحسین بن خالد، عن علی بن موسی الرضا (علیه السلام)، عن أبیه، عن آبائه (علیهم السلام)، قال: قال رسول الله (صلی الله علیه وآله): من أحب أن یتمسک بدینی ویرکب سفینة النجاة بعدی، فلیقتدی بعلی بن أبی طالب (علیه السلام) ولیعاد عدوه ولیوال ولیه، فإنه (خلیفتی)(۱) ووصیی وخلیفتی علی أمتی فی حیاتی وبعد وفاتی، وهو أمیر (إمام) کل مسلم، وأمیر کل مؤمن بعدی، قوله قولی، وأمره أمری ونهیه نهیی، وتابعه تابعی، وناصره ناصری، وخاذله خاذلی.
ثم قال (صلی الله علیه وآله وسلم): من فارق علیاً بعدی لم یرنی ولم أره یوم القیامة، ومن خالف علیاً حرَّم الله علیه الجنة وجعل مأواه النار (وبئس المصیر)، ومن خذل علیاً خذله الله یوم یعرض علیه ومن نصر علیاً نصره الله یوم یلقاه، ولقَّنه حجته عند المنازلة (المسائلة).
ثم قال (صلوات الله علیه وآله): (و) الحسن والحسین إماما أمتی بعد أبیهما، وسیدا شباب أهل الجنة، وأمهما سیدة نساء العالمین، وأبوهما سید الوصیین، ومن ولد الحسین تسعة أئمة تاسعهم القائم (علیه السلام) من ولدی، طاعتهم طاعتی ومعصیتهم معصیتی، إلی الله أشکو المنکرین لفضلهم والمضیعین لحقهم (لحرمتهم) بعدی، وکفی بالله ولیاً، وکفی بالله نصیراً (وناصراً) لعترتی وأئمة أمتی ومنتقماً من الجاحدین لحقدهم، ﴿وَسَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُونَ﴾(۲).
ترجمه روایت:
ابن بابویه گوید: محمّد بن علی ماجیلویه (رضی الله عنه) حدیثم داد، گفت: علیّ بن ابراهیم، از پدرش، از علیّ بن معبد، از حسین بن خالد، از حضرت علیّ بن موسی الرّضا (علیه السلام) از پدرش، از پدرانش (علیهم السلام) حدیثمان داد، که آن حضرت فرمود: رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم) فرمودند: هر کس دوست میدارد به دین من دست یازد وپس از من بر کشتی نجات قرار گیرد، باید که به علیّ بن ابی طالب (علیه السلام) اقتدا کند وبا دشمنش دشمنی وبا دوست او دوستی نماید؛ زیرا که او (خلیفه ی من و) وصیّ من وجانشین من بر امّتم در زندگانیم وپس از وفات من است. اوست امیر هر مسلمان وامیر هر مؤمن بعد از من؛ گفته اش گفته ی من وامرش امر من ونهی او نهی من است. وپیرو او پیرو من ویاری کننده اش یاور من وخوار کننده اش خوار کننده ی من است.
سپس رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم) فرمود: هر کس بعد از من از علی جدا شود، روز قیامت مرا نخواهد دید. من نیز او را نخواهم دید وهر که با علی مخالفت نماید، خداوند بهشت را بر وی حرام فرماید وعاقبتش را جهنّم قرار دهد [وبد جایگاهی است] وهر آنکه علی را یاری ندهد، خداوند او را یاری ندهد؛ روزی که بر خداوند عرضه شود وهر کس علی را نصرت دهد، خداوند او را نصرت فرماید؛ روزی که او را ملاقات کند وبه هنگام سؤال وجواب، (برهان و) دلیلش را به وی تلقین فرماید.
آنگاه حضرتش (صلوات الله علیه وآله) فرمود: حسن وحسین دو امام امّت من بعد از پدرشانند ودو سیّد وسرور جوانان اهل بهشتند ومادرشان بهترین بانوان عالمیان است وپدرشان سیّد اوصیاست واز فرزندان حسین، نه امام خواهد بود که نهمینشان آن به پا خیزنده از فرزندان من است که درود خدا بر او باد. اطاعتشان، اطاعت از من ومعصیتشان معصیت من است. من به خداوند شکوه میبرم از منکران فضیلت ایشان وتضییعکنندگان حقّ آنان پس از من وخداوند بس است که ولیّ ویاور عترت من وامامان امّتم باشد واز منکران حقّ ایشان انتقام کشد (وآنان که ظلم وستم کردند، به زودی خواهند دانست که به کدام بازگشتگاه (ودوزخی) بازآیند).
پاورقی:
-----------------
